آمدئو موديلياني
1920- 1884 § ايتاليايي
آمدئو موديلياني نمونه‌ي بارز يك هنرمند سنت‌شكن است. او همان‌قدر كه به خاطر آثارش شهرت دارد، به دليل سبك زندگي بي‌بندوبارش هم معروف است. در هر حال، او در دوران كاري خود كه بيماري و زياده‌روي‌هايش آن را كوتاه كرد، نقاشي‌ها و مجسمه‌هايي ناب و گيرا آفريد.
آمدئو مودیلیانی در ژوئیه ۱۸۸۴ در یک خانواده‌ی یهودی در شهر ليورنوی ایتالیا به دنیا آمد. تحصیلات او به دلیل دوره‌های طولاني ذات الجنب (پاورزي) و حصبه دچار وقفه شد اما از کودکی می‌داشت که می‌خواهد هنرمند شود. او در خانه توسط مادرش آموزش دید و در دوران نقاهتش با وی به سفر در نقاط مختلف ایتالیا رفت و آثار استادان رنسانس را دید.
مودیلیانی زیر نظر گولیِلمو ميكلي در لیورنو آموزش دید و با خواندن آثار نیچه و بودلر ذهنی سرکش پیدا کرد. پس از تحصیل در فلورانس، در آکادمی هنرهای زیبای ونیز نام‌نویسی کرد و سه سال را در آن جا گذراند که بنا بر گفته‌ها، بیشتر آن صرف نوشیدن، حشیش و زنان شد. او در دوسالانه‌های ۱۹۰۳ و ۱۹۰۵ شرکت کرد که موجب شد اشتیاقش نسبت به هنر فرانسه برانگیخته شود.
کار در پاریس
مودیلیانی در سال ۱۹۰۶ وارد کانون هنر آوانگارد یعنی پاریس شد و در آکادمی کولاروسی نام‌نویسی کرد. در ابتدا تأثیرات بسیار اندکی گرفت- او بیشتر به سزان تمایل داشت تا جنبش انقلابی فوتوریسم با پیشرفت‌هایی که توسط پیکاسو و همکارانش ایجاد شده بود. به مرور زمان، او به سوی مجسمه‌سازی کشانده شد و پس از ملاقات با کنستانتین برانکوزی در سال ۱۹۰۹، توجه خود را به این رسانه‌ي هنری معطوف کرد.
مودیلیانی عمدتاً با سنگ کار می‌کرد و اغلب این سنگ‌ها را از ساختمان‌های در حال ساخت منطقه مي‌دزديد. موضوع آثار او غالباً محدود به سَرهايي بود که او قصد داشت آنها را به صورت «دسته‌ای تزیینی» به نمایش بگذارد. وی نیز مانند برانکوزی نحوه‌ی ساده‌سازی و خلاصه کردن سوژه‌هایش را فراگرفت: بخش اعظمی از ویژگی‌های ظاهری صورت را حذف و سرها را کشیده‌تر کرد. در این مسیر، از کنده‌کاری‌های «بدوی» آفریقا و اقیانوسیه که تجربه‌های کوبیستی را برانگیخته بودند، الهام گرفت.
