ايتو جاكوچو
1800- 1716 § ژاپني
ايتو جاكوچوي نقاش به خاطر تصاوير رنگارنگ و پرجزئيات خود از پرندگان (به خصوص خروس‌ها) و گل‌ها شهرت دارد. او جزئيات ظريف موجود در آثار پيشينيان خود را با جلوه‌هاي تزييني جديد و جسورانه‌اي تركيب كرد.
ایتو جاکوچو پسر ارشد یک تاجر موفق بود. که مواد غذایی را به صورت عمده در کیوتو می‌فروخت. او این شانس را داشت که در عصری از تاریخ ژاپن یعنی دوران صلح‌آمیز ادو زندگی کند که طی آن شهرهای بزرگی مانند کیوتو از زندگی فرهنگی پرتکاپو و پررونقی برخوردار بودند. او در جوانی کسب و کار خانوادگی‌اش را در پیش گرفت و تا اواخر سی سالگی به این کار ادامه داد ولی همزمان علاقه‌ی قلبی خود به هنر را نیز دنبال کرد.
اطلاعات اندکی در مورد تحصیلات هنری ایتو وجود دارد. برخی او را از شاگردان نقاش برجسته‌ی گل و پرنده، اوئوکا شونبوکو می‌دانند اما به احتمال زیاد هنرمندی خود آموخته بود. ایتو تقریباً همزمان با کناره‌گیری‌اش از کار تجارت، کارگاهی برای خود ساخت و با راهبی به نام دایتن کنجو آشنا شد که رییس راهبان معبد شوکوکو بود. به کمک این راهب او توانست مجموعه نقاشی‌های ژاپنی و چینی موجود در این معبد را مطالعه کند. ایتو احتمالاً نقاشی و طراحی را با رونگاری از نقاشی‌های معابد بودایی آموخت.
طبیعت زنده
ایتو در سال ۱۷۵۷ شروع به کار روی مجموعه نقاشی‌هایی کرد که او را به شهرت رساندند. این مجموعه با نام «جهان رنگارنگ موجودات زنده» شامل ۳۰ طومار است که در آنها جهان طبیعی به خصوص گیاهان، حشرات، پرندگان، خزندگان و ماهی‌ها یا رنگ‌هایی زنده روی ابریشم رنگی به تصویر کشیده شده‌اند. تکمیل این نقاشی‌ها تا سال ۱۷۶۵ طول کشید. حتی پیش از اتمام کار، رنگ‌های زنده، طراحی عالی، جزئیات ظریف و ترکیب‌بندی‌های بسیار متعادل نقاشی‌ها باعث می‌شد تا هر کسی با دیدن آنها تحت تأثیر قرار بگیرد. این روش زنده‌ی نقاشی گیاهان و حیوانات یکی از دو سبکی بود که ایتو به خاطرشان شهرت یافت.
تأثیرات ذن
اینو از طریق دوستی با دایتن کنجو و دیگر روابطش در شهر کیوتو با بسیاری از روشنفکران این شهر در آمیخت و در تعدادی از سفرهایشان آنها را همراهی کرد. این مسافرت‌ها الهام‌بخش کشیدن نقاشی‌های بیشتری از صحنه‌های طبیعی شد و دوستانش نیز این جنبه از هنرش را تشویق می‌کردند.
ايتوفردی مذهبی بود و تحت تأثیر علاقه‌اش به ذن بودیسم روش کاری دیگری را نیز در پیش گرفت- نقاشی مرکب با سبکی آزادانه‌تر و جزئیات کم‌تر. او تکنیک‌های چاپ به ویژه باسمه‌ی چندرنگ را نیز امتحان کرد.
