معرفی نویسنده برتولت برشت

برتولت برشت

1898- 1956 ¡ آلماني

با نمايشنامه‌هاي به قول خودش «حماسي» مسائل اجتماعي و تاريخي را از منظر سوسياليستي بررسي كرد و تكنيك‌هاي نمايشي تازه‌اي ارائه داد كه بر اغلب نويسندگان و كارگردان‌هاي بعدي تأثير گذاشت.

اویگن برتولد برشت در باواریای آلمان، در خانواده‌ای از طبقه‌ی متوسط به دنیا آمد و از طریق مادر پروتستان پرهیزگارش، اطلاعاتی درباره‌ی کتاب مقدس کسب کرد که قرار بود بر نوشته‌های بعدی او تأثیر بگذارد. او به دلیل دیدگاه‌های ضدوطن‌پرستانه‌اش تا آستانه‌ی اخراج از مدرسه پیش رفت. اما در ۱۹۱۷ برای تحصیل پزشکی در دانشگاه مونیخ ثبت‌نام کرد (در حالی که با شرکت در سمینارهای تئاتر، عشق به ادبیات را هم در خود تقویت می‌کرد). او مدت کوتاهی در یک درمانگاه نظامی مشغول کار شد و شروع به نوشتن نقد تئاتر کرد. هنگامی که جنگ به پایان رسید، شرکت تئاتر خود را با نویسنده و کارگردان، آرنولت برونن، راه‌اندازی کرد و املای نام خود را به برتولت تغییر داد، طوری که اسم‌هایشان هم قافیه شد.

آموزش در برلین

طولی نکشید که برشت شروع به نوشتن نمایشنامه‌های خود کرد «بعل» را در ۱۹۱۸ و «طبل‌ها در شب» را در سال بعد تکمیل کرد و همچنین شعرهایی را تحت تأثیر تصنیف‌های سنتی، آهنگ‌های فرانسوی و شاعرانی مانند فرانسوا ویون سرود. در ۱۹۲۵ به برلین نقل مکان کرد که در حال تبدیل شدن به یک مرکز فرهنگی پر جنب‌وجوش در جمهوری وایمار (آلمان بین دو جنگ جهانی) بود. برشت با بسیاری از هنرمندان، نویسندگان و موسیقی‌دان‌ها ملاقات کرد و به ویژه از نمایشگاه هنری پیشگامانه‌ی «عینیت نو» که توسط برگزارکنندگانش به عنوان «واقع‌گرایی جدید با طعم سوسیالیستی» توصیف شده بود، بازدید کرد. برداشت جدید و عینی این جنبش از هنرهای تجسمی، برشت را تشویق کرد تا در کارهای تئاتری خود به همان اندازه جسور باشد. پس از آن نوشته‌های او مبتنی بر امور واقعی شدند و شروع به استفاده از نورهای خشن و صحنه‌پردازی در اطراف سن کرد؛ چیزی شبیه چیدمان یک رینگ بوکس. بزرگ‌ترین همکار او در این دوره، کورت وایلِ آهنگساز بود. این زوج مجموعه‌ای از اپراها را تولید کردند «اپرای سه پولی» (اقتباسی از «اپرای گدایان» اثر جان گي، شاعر بریتانیایی)، «پایان خوش» و «صعود و سقوط شهر ماهاگونی». وایل موسیقی را آماده می‌کرد و برشت و همکارانش متن‌ها را می نوشتند.

تبعید

هنگامی که نازی‌ها در ۱۹۳۳ به قدرت رسیدند، برشت آلمان را ترک کرد تا اول در ایالات‌متحده و بعد در سوئیس سکونت کند. او پس از جنگ نمایشنامه‌هایی نوشت که برای آنها شهرت دارد، آثاری مثل «زندگی گالیله»، «زن خوب ایالت سچوآن» و «دایره‌ی گچی قفقازی». این آثار از اصول تئاتر حماسی استفاده می‌کردند؛ جنبشی که «وجود معاصر» را با استفاده از ساختاری اپیزودیک از صحنه‌های به هم پیوسته‌ی آزاد همراه با تکنیک فاصله‌گذاری مورد توجه قرار می‌داد.

پس از پایان جنگ جهانی دوم، برشت به برلین شرقی کمونیستی نقل مکان کرد و در آن‌جا گروه برلینر را رهبری کرد. او نمایشنامه‌هایی را که در تبعید نوشته بود و درام‌هاي کلاسیک سوفوکل و شکسپیر را اجرا کرد. برتولت برشت تا زمان مرگش در ۱۹۵۶ به سرودن شعر و تولید آثاری در زمینه‌ی تئوری نمایشی ادامه داد.