جان سينگلتون كاپلي
1815- 1738 § آمريكايي
جان سينگلتون كاپلي بهترين نقاش آمريكايي قرن هجدهم و يكي از نخستين نقاشان آمريكايي بود كه در اروپا به شهرت رسيد و پيشگام تحولات جديد و مهمي در نقاش تاريخي شد.
کاپلی در بوستون به دنیا آمد. او از نسل مهاجران ایرلندی و پسر یک تنباکوفروش بود که در سال ۱۷۴۸ درگذشت. سپس مادرش با پیتر پلام (حدود ۱۶۹۵ تا ۱۷۵۱) ازدواج کرد که چاپگر تکنیک متسوتینت بود. وی مقدمات پیشه‌ی خود را به کاپلی آموخت و همچنین او را به جان اسمیبرت (۱۷۵۱-۱۶۸۸) معرفی کرد. اسمیبرت مجموعه‌ی بزرگی از نسخه‌های کپی شده از آثار استادان قدیم داشت که آنها را در اروپا نقاشی کرده بود. آشنایی با وی برای کاپلی بسیار مهم بود، زیرا در دوران او تعداد اندکی از هنرمندان آمریکایی این فرصت را می‌یافتند که هنر اروپا را مطالعه کنند.
چهره‌نگاری
پلام و اسمیبرت هر دو در سال ۱۷۵۱ درگذشتند بنابراین کابلی تا حد زیادی خود آموخته بود. با این حال، او خیلی سریع پیشرفت کرد و زمانی که تنها ۱۵ سال داشت حرفه‌ی هنری خود را آغاز کرد. او مایل بود که نقاش صحنه‌های تاریخی شود اما برای این‌گونه آثار بازاری در مستعمرات آمریکا وجود نداشت. بنابراین او تمرکز خود را بر چهره‌نگاری گذاشت و طولی نکشید که شهرت خوبی در این زمینه به دست آورد. کاپلی چهره‌پردازی را به وسیله‌ی رونگاری از حالات چهره و شیوه‌ی پرداخت تصاویر چاپی سیاه و سفید آموخت و بی‌تجربگی‌اش در زمینه‌ی رنگ باعث شد که از تضاد شدید نور و سایه استفاده کند. در نگاه اروپاییان، چهره‌های نخستین او قدیمی و منسوخ به نظر می‌رسید اما مشتریان آمریکایی واقع‌گرایی صریح و متفاوت او را تحسین می‌کردند.
عزیمت به انگلستان
در سال ۱۷۶۶، کاپلی چهره‌نگاره‌ای از برادر ناتنی خود را در لندن به نمایش گذاشت که با استقبال بسیار خوبی مواجه شد. هنرمندان برجسته‌ای همچون جاشوا رینولدز (که تبدیل به اولین رئیس آکادمی سلطنتی بریتانیا شد) و هم‌وطن کاپلی، بنجامین وست (که با شاهکار «مرگ ژنرال وولف» متعلق به سال ۱۷۵۹ نقاشی تاریخی را مدرن ساخته بود) او را تشویق کردند تا به منظور دریافت آموزش هنری مناسب به انگلستان برود. آنها می گفتند که بدون چنین آموزشی او هرگز نمی‌تواند تمامی قابلیت‌های خود را شکوفا کند. کاپلی می‌دانست که حق با آن‌هاست ولی هنوز تردید داشت- کار او در بوستون بی‌رقیب بود و پول بسیار خوبی هم به دست می‌آورد. هر چند سرانجام وقایع بعد از آن او را مجبور به انجام این کار کردند. جنگ میان بریتانیا و مستعمرات آمریکایی‌اش قریب‌الوقوع می‌نمود و کاپلی نهایتاً در سال ۱۷۷۴ با دل کندن از تعلقاتش، آمریکا را به مقصد اروپا ترک کرد و دیگر هرگز به موطن خود بازنگشت.
