
جاناتان سويفت
1667- 1745 ¡ ايرلندي
طنزپردازي برجسته كه با غيظ عليه جنگ و استعمار ميخروشيد. او در اثر تخيلي خود به نام «سفرهاي گاليور» ظالم و پوچ بودن نوع بشر را به سخره گرفته است.
جاناتان سویفت هفت ماه پس از مرگ ناگهانی پدرش که در دوبلین افسر بود به دنیا آمد. مادرش که دختر یک روحانی انگلیسی بود به دلیل فقر به انگلستان بازگشت و جانانان تحت سرپرستی عمویش قرار گرفت. سویفت به مدرسهی کیلکنی، بهترین مدرسه در ایرلند فرستاده شد و بعداً از کالج ترینیتی دوبلین فارغالتحصیل شد، با وجود این که مدام قوانین آن را نقض میکرد.
بین سالهای ۱۶۸۹ تا ۱۶۹۴ به عنوان منشی برای ویلیام تمپل کار و از کتابخانهاش استفاده میکرد.
او در این دوره با استر جانسون، دختری جوان و خانهدار آشنا شد. سویفت پس از تصدی شغلی اداری در ایرلند و سپس تحصیل در آکسفورد به خانهاش بازگشت و متوجه شد که جانسون «یکی از زیباترین، برازندهترین و دلپذیرترین زنان جوان لندن شده، فقط یک ذره چاق است».
تغییر جهت
جاناتان سویفت در سی سالگی مجموعهای از آثار طنز خود را به صورت ناشناس یا با نام مستعار منتشر کرد. او در «قصهی لاوک» (۱۷۰۴) به هجو اخلاق و روحیات زمانه پرداخت. سویفت در لندن با همراهی ادیبانی چون الکساندر پوپِ شاعر و ویلیام کنگروِ نمایشنامهنویس، باشگاهی به نام اسکریبلروس تأسیس کرد. او سردبیر روزنامهی «اگزمینر» نیز بود و یا دولت محافظهکار رابطهی خوبی داشت. سویفت احساس میکرد که باید مقام روحانی بالایی در انگلستان داشته باشد و در ۱۷۱۳ به ریاست کلیسای جامع سنت پاتریک در دوبلین منصوب شد.
معاشرتهای عاشقانهای بین سویفت و جانسون وجود داشت. او مدام به استر جانسون (ملقب به استلا) نامه مینوشت. نامههای صمیمی و لطیف او دربارهی زندگیاش در لندن بعداً گردآوری شد و پس از مرگش با عنوان «روزنگاری برای استلا» منتشر شد. این که آیا سویفت با استر ازدواج کرد یا نه تا به امروز مشخص نیست.
با سقوط دولت محافظهکاران، سویفت به ایرلند تبعید شد؛ جایی که در ۱۷۲۴ «نامههای دراپیر» را با مضمون حملهی شدید به سلطه و نفوذ انگلیسیها در زندگی ایرلندی منتشر کرد. دو سال بعد «سفرهای گالیور» منتشر شد که به قول خودش نوشته شده بود تا جهان را به خشم آورد. به دنبال آن «پیشنهاد مؤدبانه» (۱۷۲۹) انتشار یافت که نویسنده در آن پیشنهاد می دهد نوزادان ایرلندی به عنوان غذایی لذیذ فروخته شوند، چون این تنها کالای تجاری است که انگلیسیها محدودیتی برای آن در نظر نگرفتهاند.
حدود سال ۱۷۴۲ یک سکتهی مغزی باعث فلج شدن سویفت و ناتوانی او در تکلم شد. جاناتان در ۱۷۴۵ در هفتاد و هفت سالگی درگذشت و در کنار استر جانسون در کلیسای جامع سنت پاتریک به خاک سپرده شد. سنگ نوشتهی گور او چنین است: «مکانی که دیگر خشم سرکش نمیتواند قلب او را پاره پاره کند.»
دیدگاه خود را بنویسید