
رالف والدو امرسون
1882- 1803 ¡ آمريكايي
رالف والدو امرسون شاعر، مدرس، مقالهنويس، خاورشناس و چهرهاي برجسته در جنبش «تعاليگرايي» بود. او شيوهي واضحاً جديدي از تفكر آمريكايي را ايجاد كرد كه يك نسل كامل را تحتتأثير قرار داد.
امرسون در بوستون ماساچوست متولد شد. او والدینی مذهبی داشت. پدرش یک کشیش توحیدگرا بود و در هشت سالگی رالف، درگذشت. پنج فرزند خانواده توسط مادر و یکی از خالههایشان بزرگ شدند. رالف که به والدو نیز معروف بود، در کالج هاروارد و پس از آن در مدرسهی علوم دینی هاروارد تحصیل کرد. در سال ۱۸۲۹ به مقام کشیشی منصوب شد اما موعظههایش از آموزههای سنتی فاصله گرفتند و بر انگارهی تجربهی مستقیم و بیواسطهی خداوند متمرکز شدند.
در سال ۱۸۲۹ با الن تاکر ازدواج کرد. مرگ الن دو سال بعد از ازدواجشان، باعث تشدید بحران ایمان او شد و در نتیجه در سال ۱۸۳۲ کلیسا را ترک کرد. او حدود یک سال را به مسافرت در اروپا گذراند و در آنجا با متفکرانی مانند جان استوارت میل و توماس کارلایل ملاقات کرد.
پس از بازگشت به ماساچوست، شروع به سخنرانی دربارهی موضوعاتی تازه کرد. او همچنین خانهای در کنکورد خرید و با لیدیا جکسن ازدواج کرد که از او صاحب چهار فرزند شد.
روح جهانی
در اولین اثر منتشر شدهاش با نام «طبیعت» اندیشههایش در مورد همبستگی انسانها و طبیعت را مطرح کرد. او قائل به یک «روح جهانی» شد و تجربهی شخصیِ امور معنوی از طریق طبیعت را ستود. ترکیب فلسفههای شرقی با جنبش رمانتیک اروپایی، به اندیشههایی دامن زدند که یک نمونهی آن، قائل شدن ظرفیتی در انسان بود که به واسطهی آن میتوانست از جهان مادی فراتر رود و با روحِ همه جا حاضرِ جهان یکی شود. اساس اغلب آثار بعدیاش، کاوش در همین مفاهیم بود. در سال ۱۸۳۷، سخنرانی مشهور «خــردمند آمریکایــی» را در انجــمن فی بتا کاپای هاروارد ایراد کرد (فی بتا کایا مخفف) سه کلمهی یونانی «فیلوسوفیا بیو کوبِرنِتِس» است به معنای «فلسفه یا همان عشق به دانستن راهنمای زندگی است»). در این سخنرانی، او خردمندان آمریکایی را ترغیب به ساخت یک هویت فرهنگی جدید و اصیل آمریکایی کرد. این سخنرانی یک موفقیت بزرگ بود. اما کمتر از یک سال موفقیت بزرگ بود. اما کمتر از یک سال بعد خطابهاش در مدرسهی علوم دینیهاروارد، خشم شدیدی را برانگیخت زیرا دیدگاههایش در مورد نارساییهای تاریخی مسیحیت، در آن زمان بسیار رادیکال تلقی میشد.
در دههی ۱۸۴۰، دو مجلد از مقالاتش را منتشر کرد. این مجموعه برخی از مشهورترین آثار او را شامل میشد؛ از جمله «خوداتکایی»، «روح برتر» و «تجربه» که نقد او بر آرمان شهرگرایی بود. بین سالهای ۱۸۴۷ تا ۱۸۴۸ به سفرهایی در سراسر بریتانیا رفت که نتیجهی آن، کتاب «خصایص انگلیسی» (۱۸۵۶) بود.
او برای الغای بردهداری مبارزه کرد و در مجموعه مقالات سال ۱۸۶۰ خود با نام «روش زندگی» که در آستانهی جنگ داخلی آمریکا منتشر شد، جنگ داخلی را راهی برای تجدید حیات ملی دانست.
دیدگاه خود را بنویسید