
رسوایی
۱۹۹۹ ¡ آفریقای جنوبی
جِی. ام. کوتسی (زادهی ۱۹۴۰)
رسوایی دومین رمان جِي.ام. کوتسی بود که جایزهی بوکر را برد. این رمان، که پنج سال بعد از برگزاری اولین انتخابات آزادِ آفریقای جنوبی منتشر شد، تضادی آشکار با خیلِ آثار ادبیِ «ماه عسلیِ» آفریقای جنوبی جدید داشت. در روایت سوم شخص و مضارع ِکوتسی، آفریقای جنوبیِ جدید را از دریچهی چشم دیوید لوری ميبينيم؛ استاد میانسالِ دانشگاه که شعرِ رمانتیک رکنِ زندگی حرفهایِ اوست اما چون دانشجوها به شعر رمانتیک علاقهای ندارند، لاجرم به تدریس «علم ارتباطات» قناعت کرده است. او درگیر رابطهی جنسی با دانشجویی به نام ملانی میشود؛ رابطهای که به تعرض جنسی پهلو میزند کار به کمیته تحقیق میکشد و لوری، که از کارش پشیمان نیست و دربارهاش توضیحی هم نمیدهد، اخراج میشود. بعد، قصه از شهر کِیپ تاون به «محیط روستایی و شاعرانه«ی کِیپِ شرقی میرود؛ جایی که لوسی، دختر لوری، مزرعهای کوچک دارد. لوری پیش دخترش میرود و کمکش میکند تا حیواناتِ مزرعه را که کسی به آنها رسیدگی نکرده، به مرکز دامپزشکی ببرد. با حمله به مزرعه و تجاوز به لوسی، ظاهراً معلوم میشود که نگرانیِ او از تغییرِ نظمِ جامعهی سیاه و سفید بیدلیل نبوده است.
رمان کوتسی پر از شخصیتهایی است که توصیفها و گفتوگوهاشان از چیزی پرده برمیدارد که خود لوری هم در جریان قصه به تدریج متوجهش میشود؛ لوری، با مهارتهای زبانی که در این جهانِ دگرگون شده به کار نمیآیند، مظهر ارزشهای اروپایی است. در رسوایی، صداهای مختلفی میشنویم: از صدای پدر مذهبی و خانواده دوستِ ملانی که به هر دری میزند تا آزارگرِ دخترش را به ابرازِ ندامت وادارد تا پتروس، کشاورز سیاهپوستی که از کارگری به زمینداری میرسد و نقشی شبیه نقش نگهبانِ جامعه دارد. خواننده و شاید لوری، به واسطهی سکوتِ لوسی پس از تجاوز و تلاشهای او برای توضیح اوضاع واقعی آفریقای جنوبی و لزوم ابراز ندامت از گذشته، مسیر دشوار پیشِرو و البته بارقهی امید دور دست را ميبيند.
شما می توانید این کتاب به همراه هزاران عنوان کتاب دیگر را از فروشگاه اینترنتی بوک شهر تهیه فرمائید
دیدگاه خود را بنویسید