معرفی هنرمندان هنري مور

هنري مور

1986- 1898 § انگليسي

هنري مور يكي از مشهورترين مجسمه‌سازان قرن بيستم است كه بيش از هر چيز به خاطر مجسمه‌‌هاي گروه‌هاي خانوادگي و پيكره‌هاي لميده‌اش شهرت دارد. او در بسياري از اين آثار با استفاده از حفره‌ها و فضاهاي خالي حجم و فضا را به روش‌هاي جديدي بررسي مي‌كنند.

هنری مور در سال ۱۸۹۸ در شهر کوچک کسلفورد در یورک‌شر به دنیا آمد. او هفتمین فرزند از هشت فرزند یک خانواده‌ی معدنچی بود. از کودکی می‌خواست مجسمه‌ساز شود و در دبیرستان استعداد هنری خود را نشان داد اما پدرش او را تشویق کرد برای حرفه‌ی معلمی آموزش ببیند. با این حال، او جذب این مسیر شغلی نشد و در ۱۸ سالگی به ارتش پیوست تا در جنگ جهانی اول بجنگد. مور به خاطر مسمومیت با گاز در نبرد کمبره برای بهبود به انگلستان فرستاده شد و زمانی به فرانسه بازگشت که جنگ رو به پایان بود.

مور که به عنوان سرباز سابق مستمری دریافت می‌کرد، به مدرسه‌ی هنر لیدز رفت که باربارا هپورث نیز در آن جا هنرجو بود. او دوره‌ی دو ساله‌ی دروس طراحی را در یک سال گذراند و سپس به تحصیل در رشته‌ی مجسمه‌سازی پرداخت تا این که برای ادامه‌ی تحصیل به کالج سلطنتی هنر لندن رفت.

تأثیرپذیری‌های نخستین

در کالج سلطنتی، مور به جای آن که به شکل‌دهی گِل و سپس قالب‌ریزی آن با فلز بپردازد، بر کنده‌كاری مستقیم روی چوب یا سنگ تمرکز کرد. او به لطف زندگی در لندن به مجموعه‌های بوم‌شناختی هنر غیر غربی در موزه‌ی بریتانیا دسترسی داشت- هنر مصر، آفریقا و مکزیک تأثیر نیرومندی بر او گذاشتند. مور عملکرد خوبی داشت و در نتیجه در کالج سلطنتی به عنوان معلم منصوب شد. در پایان دهه‌ی ۱۹۲۰ شروع به دریافت سفارش‌های مهم کرد. یکی از آنها سفارش پرآوازه‌ي «باد غربی» (۱۹۲۹-۱۹۲۸) بود- یک نقش برجسته برای نمای ساختمان مرکزی متروی لندن که بالای ایستگاه متروی پارک سنت جیمز قرار گرفت.

پیشرفت هنری

در سال ۱۹۲۹، مور با همکار هنرمند خود، ایرنا رادتسکی ازدواج کرد. این زوج در همپسند در شمال غربی لندن که محل اجتماع هنرمندان در حال پیشرفت بود، ساکن شدند. سه سال بعد، مور سمتی را در مدرسه‌ي هنر چلسی لندن پذیرفت و پس از آن شروع به پروراندن یکی از ماندگارترین و مشهورترین موضوعات خود یعنی «پیکر لميده» کرد. این پیکره‌ها که مستقیماً روی سنگ حکاکی می‌شدند، از تأثیر مجسمه‌های مکزیکی قوم مایا حکایت داشتند. مور در آثارش بر صورت کلی بدن انسان تأکید می‌کرد و این کار را با پیکره‌های لمیده‌ای انجام می‌داد که اغلب به طرز اغراق‌آمیزی دست‌ها و پاهای حجیم و بزرگی داشتند.