
واسوباندو
قرن چهارم تا پنجم ميلادي، هندي
واسوباندو راهب و فرزانهی بودایی متولد گَنداره (در پاکستان کنونی) بود و در دوران امپراتوری مَوریا زندگی میکرد. او زیر نظر اساتیدش در کشمیر به مطالعهی تفسیرهای اَبيدارما از آیین بودا پرداخت و پس از آن «اشعاری در باب گنجینهی اَبی دارما» را نوشت. این اثر در آیین بودایی تبت و آسیای شرقی تأثیرگذار بود. با این حال، بعدها به یکی از منتقدان ابيدارما تبدیل شد.
او در آیودیا در شمال هند مستقر شد و در آنجا با همکاری برادر ناتنی خود آسانگا، فلسفهی یوگا کارا را بنیان نهاد. این فلسفه ادعای بازگشت به تعالیم اصلی بودا (یعنی انکار وجود ابدیِ خود و اشیای بیرونی) را داشت. واسوباندو همچنین شرحهایی بر متون مقدس و رسالهای در مورد منطق به نام «روشی برای استدلال» نوشت.
گفته میشود که او با پیروزی در یک مسابقهی مباحثه، سیصد هزار سکهی طلا از پادشاه جایزه گرفت و این پول را وقف معابد و بیمارستانها کرد. فلسفهی یوگاکارا تأثیر عمدهای بر آیین بودایی هندی مَهایانه داشته است.
آثار كليدي: اشعاري در باب گنجينهي ابيدارما؛ رسالهاي در بيست بند در باب بازنمايي صرف؛ روشي براي استدلال
دیدگاه خود را بنویسید