کتاب عمومی 
کودک و نوجوان 
لوازم تحریر 
کتاب کمک درسی 
وانگ هويي
1717- 1632 § چيني
وانگ هويي يكي از هنرمندان بزرگ اواخر دوران مينگ و اوايل دوران چينگ بود كه به خاطر منظره‌پردازي‌هاي نفيس خود شهرت داشت. او براي رسيدن به يك سبك شخصي و متمايز به مطالعه‌ي آثار استادان دوره‌هاي پيشين پرداخت.
وانگ هویی در سال ۱۶۳۲ در يوشان واقع در جیانگ‌سو، از استان‌های شرقی چین به دنیا آمد. بسیاری از اعضای خانواده‌اش از اجداد دورش گرفته تا پدربزرگ، پدر و عموهایش همگی نقاش بودند. در نتیجه، او نقاشی را از کودکی فراگرفت. در ۱۵ سالگی به نقاش معروف، وانگ شیمین معرفی شد که از او دعوت کرد تا در خانه‌اش در تایکانگ بماند. وانگ‌هویی در طول دهه‌های ۱۶۶۰ و ۱۶۷۰ در آن جا ماند و به مطالعه و رونگاری از نقاشی‌های استادان قدیم که در مجموعه‌ی عظیم میزبانش وجود داشت، پرداخت. وی همچنین با دوستان این مرد مسن‌تر از خود ملاقات کرد و از نقاشی‌های موجود در مجموعه‌ی آنها نیز کپی برداشت و در همین مسیر بود که منبع الهام خود را پیدا کرد.
از دهه‌ی 1680، وانگ هویی برای خلق آثارش که روز به روز بلند پروازانه‌تر می‌شدند از سبک خاص خود استفاده می‌کرد. منظره‌های خود را بر طومارهای بلند می‌کشید و در آنها قلم‌زنی بسیار گویای خود را با تکنیک‌هایی نظیر لکه‌گذاری ترکیب می‌کرد و از این طریق می‌توانست جسم کند و صحنه‌هایی با فضایی بسیار رازآلود بیافریند. برای تأکید بر رنگسایه‌ها، افزودن طرح و یافت و محوکاری خطوط محیطی تپه‌ها به طور گسترده‌ای از نقطه استفاده می‌کرد و با ترسیم ساختمان‌ها و پیکره‌هایی که با دقت بیشتری کار می‌شدند، به این صحنه‌های مه‌آلود زندگی می‌بخشید.
طومار امپراتوری
در سال 1684، وانگ هویی یک اثر فوق‌العاده بزرگ- بر طوماری با طول تقریبی 3/18 متر- را برای یکی از کارکنان برجسته و با نفوذ دولت به نام وو ژنگ‌ژی کشید. در نتیجه‌ی استقبال مطلوبی که از این اثر شد، سفارشهایی از دربار دریافت کرد و سرانجام این فرصت را یافت تا طوماری را در بزرگداشت سفر سال ۱۶۸۹ امپراتور به استان‌های جنوبی نقاشی کند.
نقاشی وانگ هویی از سفر امپراتور کانگ‌شی به جنوب با کمک دستیاران متعدد و روی ۱۲ طومار ابریشمی بلند کشیده شد. تکمیل این نقاشی با بیش از ۳۰ هزار پیکره و مجموع 5/225 متر طول تا سال ۱۶۹۸ تداوم یافت. این اثر منظره‌ای و و رمزآلود از کوه‌ها، دره‌ها، بیشه‌ها و آبها را به تصویر می‌کشد که در میانشان معابد و شهرهایی به زیبایی ترسیم شده‌اند. جاده‌ی مارپیچی که امپراتور و ملتزمینش پیمودند نیز در این نقاشي نشان داده شده است. پیکره‌ها لباس‌هايي روشن (عمدتاً آبی و قرمز) بر تن دارند در برابر قهوه‌ای‌ها و سبزهای سرتاسريِ منظره چشم مخاطب را به خود جلب می‌کنند و کانون توجهی همواره در تغییر برای این نقاشی عظیم فراهم می‌آورند.
این گونه آثار سبب شد تا وانگ‌هویی به عنوان یکی از بزرگ‌ترین هنرمندان چین به شهرت برسد و (در کنار استادش وانگ شیمین، وانگ جیان و وانگ یوانکی) در زمره‌ی گروه هنرمندان پرآوازه‌ی اواخر دوران مینگ و اوایل دوران چینگ معروف به «چهار وانگ» قرار بگیرد.
دیدگاه خود را بنویسید