ويلم د كونينگ
1997- 1904، هلندي- آمريكايي
ويلم دِ كونينگ در ورتردام به دنيا آمد. در نوجوانی برای هنرآموزی به یک شرکت هنر تجاری فرستاده شد و در سال‌های ۱۹۱۶ تا ۱۹۲۴ در آکادمی هنر روتردام تحصیل کرد. در سال ۱۹۲۶ به صورت قاچاقی به آمریکا مهاجرت کرد و در نیویورک اقامت گزید. پس از کار برای پروژه‌ی هنر فدرال در دهه‌ی ۱۹۳۰ به یک نقاش تمام وقت تبدیل شد. د کونینگ با یکی دیگر از هنرمندان مهاجر یعنی آرشیل گورکی رابطه‌ی دوستی برقرار کرد و تحت تأثیر وی، در دهه‌ی ۱۹۴۰ نقاشی‌های انتزاعیِ موزون و زنده نمایی پدید آورد. سبک انتزاعی‌اش باعث شد تا با جکسن پالک آشنا شود؛ این دو هنرمند در کنار هم به دو شخصیت برجسته‌ی اکسپرسیونیسم انتزاعی تبدیل شدند. در سال ۱۹۵۰ د کونینگ شروع به کشیدن نقاشی‌هایی کرد که بیشتر به خاطر آنها شهرت دارد: مجموعه نقاشی‌های «زنان» که در آنها خطوط پر شور و رنگ‌های جیغ با هم ترکیب شده‌اند و در میان یک «ماجراجویی نقاشانه»ی پرهیجان، فرم اندام زنانه تداعی شده است. او تا پایان عمر به کندوکاو در انتزاع ادامه داد و به علاوه، در دهه‌ی ۱۹۷۰ به ساخت مجسمه‌های برنزی نیمه پیکرنما پرداخت.
آثار کلیدی: فرشتگان صورتی، ۱۹۲۵؛ زن شماره‌ی یک، 1952- 1950؛ سوارکار (بدون عنوان شماره‌ی ۷)، ۱۹۸۵
