معرفی هنرمندان يان ورمير

يان ورمير

1675- 1632 § فلاندري

يان وِرمير در مقام يكي از بزرگ‌ترين نقاشان عصر طلايي هلند مورد تحسين است. او به خاطر تصاوير دقيقي كه از زندگي روزمره ارايه مي‌دهد و درخشندگي ملايم تركيب‌بندي‌هايش كه به طرز عجيبي واقع‌گرايانه هستند، شهرت دارد.

سال‌های نخستین زندگی و پیشرفت هنری یان ورمیر در‌ هاله‌ای از ابهام فرو رفته است. نام او در شهر زادگاهش یعنی دِلفت در اسناد حقوقی بسیاری ذکر شده اما این استاد هیچ چیز از شخصیت، اعتقادات با شیوه‌ی خلق شاهکارهایش نمی‌گویند. ورمیر تا حدی به این دلیل که فقط برای حلقه‌ی کوچکی از حامیان کار می‌کرد، در زمان خود چندان شناخته شده نبود. هنر او برای حدود ۲۰۰ سال به فراموشی سپرده شد تا این که در قرن نوزدهم بار دیگر مورد توجه قرار گرفت.

خانواده و تحصیلات

یان (یا یوهانس) ورمیر [با تلفظ اصلی فِرمیر] در دلفت به دنیا آمد و در ۳۱ اکتبر ۱۶۳۲ غسل تعمید داده شد. او دومین فرزند راینيِر یانس فُس و دیخنا بالتِنس بود. راينير از حدود سال ۱۶۴۰ از نام خانوادگی ورمیر استفاده کرد. وی ابتدا به عنوان ابریشم‌باف و سپس مهمان خانه‌دار کار می‌کرد و همزمان به خرید و فروش آثار نقاشی هم می‌پرداخت. در این مسیر به موفقیت‌هایی نیز دست یافت، چنان که مدارک موجود نشان می‌دهند که در سال ۱۶۴۱ توانست مسافرخانه‌ی بزرگی به نام مِخلِن را در می‌دان اصلی دلفت خریداری كند.

ورمیر احتمالاً به نوعی از دادوستد پدرش در خرید و فروش آثار نقاشی تأثیر گرفت اما جزئیات مربوط به آموزش هنری او موضوع برخی گمانه‌زنی‌هاست. احتمال دارد که زیر نظر کارل فابریتیوس (نقاش با استعدادی که خودش زیر نظر رمبرانت آموزش دیده بود) یا لئونارت برامر (نقاش و طراح پرکاری که از دوستان خانواده‌ی ورمیر بود) آموزش دیده و یا حداقل از آن‌ها تأثیر گرفته باشد. با این حال، اگر هم برامر معلم ورمیر بوده، هیچ نشانه‌ای از تأثیر سبک وی در آثار این مرد جوان دیده نمی‌شود.

هنرمند و دلال

راینیر در سال ۱۶۵۲ درگذشت و یان کسب و کار وی را دنبال کرد. او پس از آن به زندگی در مخلن ادامه داد اما دقیقاً مشخص نیست که هزینه‌های زندگی‌اش را چگونه تأمین می‌کرد. آثار وی به عنوان یک هنرمند بسیار اندک بودند. تنها ۳۶ نقاشی از او باقی مانده و دلایل زیادی برای این فرض وجود دارد که تعداد آثار تکمیل شده‌ی او چندان هم بیشتر از این نبوده است.

جزئیات دقیق نقاشی‌های ورمیر این فرض را پیش می‌کشد که احتمالاً بسیار کند کار می‌کرده است. علاوه بر این، به احتمال زیاد در کنار کار نقاشی، شغل دیگری نیز برای تأمین هزینه‌های زندگی خانواده‌ی بزرگ و در حال رشد خود (صاحب ۱۵ فرزند بوده) داشته است. شواهدی وجود دارد که ثابت می‌کنند او حرفه‌ی پدرش به عنوان دلال نقاشی را ادامه داده است.