معرفی نویسنده يوكيو ميشيما

يوكيو ميشيما

1925- 1970، ژاپنی

کیمیتاکه هیرائوکا، معروف به یوکیو میشیما، برجسته‌ترین چهره‌ی فرهنگی ژاپن در دوران پس از جنگ جهانی دوم بود. او در دوران امپراتوری بزرگ ژاپن متولد شد، اما جوانی دردناکی را تجربه کرد که با نظم و انضباط خشن و شکست تحقیرآمیز ژاپن در جنگ جهانی همراه بود. اولین رمان او، «اعترافات یک صورتک» تخیلات سرکش و غیر متعارف او را آشکار کرد و او را در بیست و سه سالگی به شهرت رساند. با ترکیب ادبیات مدرن غربی با دیدگاه رمانتیکی از گذشته‌ی سامورایی ژاپن، او نه تنها به عنوان یک رمان نویس و نویسنده‌ی داستان کوتاه، بلکه به عنوان نمایشنامه‌نویس، بازیگر و فیلمساز مطرح شد. از نظر سیاسی، او یک افراطی دستِ راستی بود که به احیای قدرت سنتی امپراتور متعهد بود. در ۱۹۷۰ پس از رهبری شبه نظامیان وفادارش در یک کودتای نافرجام، اقدام به سوپوکو (خودکشی آیینی از طریق تخلیه‌ی امعاء و احشاء) کرد. او اندکی پیش از مرگ، آخرین کار خود را به پایان رسانده بود؛ مجموعه‌ی چهار رمان با عنوان کلی «دریای حاصلخیزی» (شامل «برف بهاری»، «اسب‌های لگام‌گسیخته»، «معبد سپیده‌دم» و «زوال فرشته) حماسه‌ای از زندگی ژاپنی‌ها در قرن بیستم.

آثار کلیدی: «اعترافات یک صورتک» ۱۹۴۸، «معبد کلاه فرنگی طلایی» 1956، «دریانوردی که از چشم دریا افتاد» 1963 و چهارگانه‌ی «دریای حاصلخیزی» ۱۹۶۵- 1970