کتاب عمومی 
کودک و نوجوان 
لوازم تحریر 
کتاب کمک درسی 
يوهان ولفگانگ فون گوته
1832- 1749 ¡ آلماني
يوهان ولفگانگ فون گوته يك شخصيت بلندمرتبه در تاريخ فرهنگ آلمان است. او دانشمند جامع‌الاطرافي بود كه آثارش از شعر تا فيزيك و زيست‌شناسي را شامل مي‌شد. گوته اگرچه يك فيلسوف روشمند نبود، تفكراتش تأثير وسيعي بر فلسفه گذاشت.
گوته در فرانکفورت متولد شد؛ شهری خودمختار در امپراتوری مقدس روم که پدرش در آن جا منصبی قضایی داشت. او در لایپزیگ و سپس استراسبورگ به تحصیل حقوق پرداخت. در استراسبورگ بود که با یوهان گوتفرید هردر ملاقات کرد و تحت تأثیر او، گرایش‌های ضد خردگرایانه‌ی جنبش ادبی «توفان و تلاش» را پذیرفت.
در سال ۱۷۷۴، «رنج‌های ورتر جوان» را منتشر کرد؛ رمانی درباره‌ی عشق نافرجام و خودکشی، که به کتابی پرفروش تبدیل شد. با این حال، پس از یک دوره اقامت نسبتاً طولانی در ایتالیا، فردیت و احساس‌گرایی افراطی او با عقیده به وظیفه در قبال جامعه و رعایت نظم و تناسب در زیبایی‌شناسی تعدیل شد. گوته که دیگر در سرتاسر اروپا مشهور شده بود، به دربار کارل آگوست، دوک زاکسن - وایمار - آیزناخ در وایمار راه پیدا کرد. او حتی برای مدتی به مقام نخست‌وزیری دوک رسید و به طیف وسیعی از فعالیت‌های اجتماعی مشغول شد. گوته در کنار همراه و دوست نزدیکش، فردریش شیلر نمایشنامه‌نویس، نهضتی مشهور به «جنبش کلاسیک وایمار» را رهبری می‌کرد.
علم و فلسفه
شیلر در سال ۱۸۰۵ درگذشت و سال بعد از آن گونه با کریستیانه فولییوس که از سال ۱۷۸۸ معشوقه‌اش بود، ازدواج کرد. آثار مهم او پس از این دوران شامل «تئوری رنگ‌ها» (۱۸۱۰، تلاشی در جهت رد کارهای نیوتن درباره‌ی نور) و «در باب ریخت‌شناسی» (۱۸۱۷، ارایه‌ی دیدگاه‌هایش در باب گیاه‌شناسی و کالبدشناسی) است.
تا حدی تحت تأثیر اسپینوزا، تفکرات دوران کمال گوته بر مفاهیم «تکامل ارگانیک» و «شناسایی خداوند درون طبیعت، و نه بیرون از آن» تمرکز داشت. دیدگاه‌های او در باب تکامل ساختار گیاهان، بر فلسفه‌ی او تأثیر داشتند. او در خودزندگی‌نامه‌اش «شعر و حقیقت» که بین سال‌های ۱۸۱۱ و ۱۸۱۴ نوشته شد، در صدد آن بود تا نشان دهد مراحل اولیه‌ی زندگی‌اش «بر اساس قوانینی که در دگردیسی گیاهان مشاهده می‌كنیم» پیش رفته است. به نظر گوته، وقتی افراد از مسیری پیروی کنند که گوهر درونی‌شان بروز کند، تکامل درونی موزون- همانند رشد یک گیاه - به صورت ایده‌آل اتفاق می‌افتد. مشغله‌ی اصلی سال‌های پایانی عمر گوته، تکمیل نمایشنامه‌ی تراژدی‌اش «فاوست» بود؛ اولین بخش این نمایشنامه در سال ۱۷۹۰ منتشر شد اما تا سال ۱۸۳۱ به پایان نرسید. او در سال ۱۸۳۲ در وایمار، که بیشتر عمرش را در آن گذرانده بود، درگذشت. بنابر گفته‌ها، آخرین کلمات او پیش از مرگ چنین بود: «نور بیشتر».
دیدگاه خود را بنویسید