ژان سيمون شاردن
1779- 1699 § فرانسوي
نبوغ ژان سيمون شاردَن در ثبت زيبايي‌هاي زندگي روزمره نهفته است. او به صورتي تقريباً خودآموخته، تصاويري از طبيعت بي‌جان ساكن و مردم‌نگاري‌هايي خودماني آفريد كه عضويت در آكادمي سلطنتي فرانسه را برايش به ارمغان آورد.
ژان سیمون شاردن در دوم نوامبر ۱۶۹۹ در پاریس به دنیا آمد. او بزرگ‌ترین فرزند یک کمدساز چیره دست به نام ژان بود که لویی چهاردهم در میان مشتریانش قرار داشت. بنابراین او در محیطی بزرگ شد که صنعت‌کاری ماهرانه بسیار مورد تحسین بود، ولی راه پدرش را ادامه نداد. شاردن در سن ۱۸ سالگی برای هنر آموزی نزد یک نقاش درباری رفت هر چند، در بیشتر زمینه‌ها یک نقاش خودآموخته محسوب می‌شد.
موفقیت در آکادمی
شاردن در اواسط دهه‌ی ۲۰ زندگی‌اش جایگاه خود را به عنوان نقاش طبیعت بی‌جان تثبیت کرده بود اما از نظر مالی مشکلاتی داشت و اغلب مجبور می‌شد با افزودن جزئیاتی به نقاشی هنرمندان دیگر، زندگی خود را بگذراند. اوضاع او در سال ۱۷۲۸، هنگامی بهتر شد که آثارش توجه نقاش معروف نیکولا دولارژیه را به خود جلب کردند. وی شاردن را تشویق کرد تا آثارش را در آکادمی سلطنتی ارایه کند و برای عضویت در آن درخواست بدهد.
انتخاب شاردن در آکادمی به عنوان «نقاش گل‌ها و میوه‌ها» با توجه به این که در آکادمی آموزش ندیده بود و تخصصش یعنی طبیعت بی‌جان نازل‌ترین شاخه‌ی نقاشی محسوب می‌شد، نشانه‌ی روشن و قابل توجهی از چیره‌دستی او بود. در دهه‌ی ۱۷۳۰، شاردن به تدریج از نقاشی طبیعت بی‌جان روی گردان شد و احتمالاً به امید افزایش درآمدش به سراغ نقاشی صحنه‌هایی از زندگی مردم رفت. پرده‌های او معمولاً فقط حاوی یک، دو یا سه شخص بودند و وقایعی از زندگی روزمره را به تصویر می‌کشیدند: کارهای معمولی آشپزها یا لباس‌شوی‌ها یا فعالیت‌های «سطح بالاتر» خانواده‌های طبقه‌ی متوسط. این نقاشی‌ها شاهکارهایی ساکن هستند که هیچ تعارضی تعادل شان را بر هم نمی‌زند و در آنها رنگ و رنگسایه در هماهنگی با یکدیگر عمل می‌کنند.
این نقاشی‌ها با موفقیت روبرو شدند و کار شاردن رونق پیدا کرد. او در سال ۱۷۵۵ توسط همتایان خود به عنوان خزانه‌دار آکادمی انتخاب شد و همچنین سفارش‌های متعددی از دربار دریافت کرد که از آن جمله، تزیین سالنی در اقامتگاه سلطنتی شاتو دو شوازی در سال ۱۷۶۴ بود.
شاردن در اواخر عمر به نقاشی طبیعت بی‌جان بازگشت و چون بینایی‌اش به تدریج او را از کار می‌انداخت، به تکنیک پاستل روی آورد. او تمرکزش را بر ارتقای هنر «به تصویر در آوردن آن چه مقابل خود می‌دید» گذاشت و لذتی از نور، فضا و بافت آفرید. شاردن در سال ۱۷۷۹ در ۸۰ سالگی در پاریس درگذشت.
