برشی از کتاب : من آزادم تنها به این شرط که در کارهایی که می کنم کسی نتواند مانع من شود ،و تنها به این شرط اقدام به آن کارها می کنم که خویشتن درونی من فعال باشد و از سوی هیچ چیز به آن تجاوز نشود . خویشتن همان روح است ، اما روحی مجزا و منفرد نیست ، و فیشته از اینجا در راهی گام می گذارد که به نتایجی عجیب می رسد و کم کم به سوی این تصور می رود که غرض از خویشتن ، هر فرد آدمی نیست ، خویشتن با جامعه مرتبط است ، بلکه ، به قول برک ، با انبوهی از حلقه های اتصال ناگسستنی روحی یا معنوی به انسانهای دیگر میپیوندد ، و بخشی از الگوی عمومی است.