سر ادوارد پالیسر مشاور حقوقی پادشاه در خیابان کوئین آن پلاک ۹ زندگی می کرد. خیابان کوئین آن بن بست است. این بن بست در قلب منطقه شلوغ وست مینستر هنوز محیط قدیمی و آرام خود را حفظ کرده و از آشفتگی های قرن بیستم چندان بویی نبرده بود. این جو کاملاً با روحیات سر ادوارد پالیسر سازگار بود. ادوارد یکی از برجسته ترین وکلای مدافع زمان خود بود اما بعدها که کار وکالت را کنار گذاشت وقت خود را با جمع آوری کتب حقوقی و جرم شناسی برای کتابخانه بی نظیرش سپری می کرد. علاوه بر این ها کتابی نیز نوشته بود با عنوان خاطرات مجرمان برجسته. در آن بعدازظهر بخصوص سر ادوارد رو به روی شومینه کتابخانه اش نشسته بود قهوه خوش طعمش را مزمزه می کرد شماره ای از مجله لومبروسو را ورق می زد و بر نظریات قدیمی و ابلهانه آن سر تکان می داد. در باز شد و کاملاً بی صدا پیشخدمت حرفه ای و آموزش دیده سر ادوارد طول قالی ضخیم پهن شده بر کف اتاق را طی کرد و مؤدبانه و زیر لب گفت:
ببخشید قربان خانم جوانی می خواهند شما را ببینند.
خانم جوان؟
سر ادوارد تعجب کرد این یک اتفاق عادی نبود که هر روز رخ دهد. بعد فکر کرد که شاید خواهر زاده اش اتل باشد ... اما اگر این طور بود پیشخدمت حتماً به او می گفت.