برشی از کتاب؛ عمیقا به نظریه خوب گوش دادن فکر کرد. با گوشهایش می شنید. دیری نگذشت که می توانست صدای انواع مرغان را بشنود، صدای باد، انگار در پس هر نجوا نجوای دیگری به گوش می رسید. دیری نگذشت که دریچه دنیای کاملا جدیدی به رویش گشوده شد، آرامشی برتمام وجود او مستولی گردید. وقتی ظهر شد، او هنوز در وجد و خلسه بود. دلش نمی خواست به سراغ نسخه ی دوم برود. اما قول داده بود و باید پای قولش می ایستاد....