جنگ داخلی اسپانیا مدت ها پیش سپری شده بود اما خوشحال بودم که توانسته ام سال ها بعد پنج دلار بابت آن به جیب بزنم. من واقعا هیچ وقت علاقه ای به سیاست نداشتم. به خاطر سیاسی کاری نبود که به بریگاد آبراهام لینکلن ملحق شدم. به اسپانیا رفتم چون فکر می کردم ممکن است شبیه بابل باشد نمی دانم این ایده از کجا به ذهنم رسید. ایده های زیادی درباره ی بابل دارم بعضی شان مستقیما به مسأله ی پول مربوط می شوند و بعضی های دیگر هنوز خام و نپخته اند. تنها دردسر این است که که مشکل می شود گفت کدام ایده از کدام جنس است، اما همیشه آخر کار خود به خود معلوم می شود. به هر حال، در رویای بابل که فرو می رفتم برای من مساله خود به خود معلوم می شود. بعد یادم افتاد تلفنی را که باید می زدم هنوز نزده ام. اما چند لحظه ای سرگردان بودم و نمی دانستم بنا است به بابل تلفن بزنم یا به مادرم در منطقه میشن. به مادرم باید زنگ می زدم. قول داده بودم زنگ بزنم و می دانستم اگر خیلی زود زنگ نزنم دلخور می شود. هر چند که هیچ حرفی برای هم نداشتیم چون تاب تحمل همدیگر را نداشتیم و همیشه وارد همان جر و بحثهای همیشگی میشدیم.
او از این ایده که من یک کارآگاه خصوصی باشم اصلا خوش اش نمی آمد. بله بهتر است به مادرم زنگ بزنم اگر امروز به او زنگ نمی زدم از همیشه هم عصبانی تر می شد. از این کار بیزار بودم اما زنگ نمی زدم باید تاوانش را می دادم. هفته ای یک بار به او زنگ می زدم. همیشه هم همان حرف ها را می زدیم. فکر نمی کنم هیچ وقت حتی زحمت عوض کردن کلمات را به خودمان داده باشیم. همیشه ی خدا همان کلمات را به کار می بردیم.