هرمان هسه، این غول انزواطلب آلمانی قرن بیستم، برنده جایزه نوبل ادبیات 1946، بعد از تجربیات تلخ و آزاردهنده¬ای که توی دو تا جنگ داشته و زندگی پر فراز و نشیب خودش، بیشتر عمرش ¬رو صرف نوشتن کرده، اعم از رمان، داستان کوتاه، یادداشت¬های کوتاه، خاطرات، شعر و نامه. کتاب در ستایش سالخوردگی گزیده¬ای از نوشته¬های پراکنده هرمان هسه¬س که توی دوران پختگی خودش نوشته. از لابه¬لای نوشته¬ها گه¬گاه با هرمان هسه¬ای روبه¬رو می‌شیم که هنوز کودک درونش زندس و باورهای خوش¬باورانه¬ش نسبت به زندگی مشهوده، اما یکدفعه¬ای مردی تلخ و سرد و گرم چشیده¬ای از بین نوشته¬ها سر بر می‌آره که می‌دونه خیلی از اون تصورات و باورهایی که توی کودکی داشته درست نیستن و زندگی اون جای گل و بلبلی که فکر می‌کرده نیست و با اون روی تلخ و در واقع حقیقت زندگی آشنا شده. اعتقادی که هرمان هسه داره در واقع اینه که پختگی باعث جوونی روحی آدم می‌شه و این ایده¬ایه که سعی داره توی نوشته¬هاش اون ¬رو بازتاب بده. اینکه حقیقت زندگی چیه، چه چیزی به اعمال ما معنی می‌ده، اینکه زندگی توی جمع بهتره یا اینکه آدم می‌تونه توی انزوای خودش راحت¬تر زندگی کنه و با تفکر به اون چیزی که می‌خواد برسه و رشد کنه و در واقع ردپای همه¬ی شخصیت¬ها و تم¬های همیشگی داستان¬های هرمان هسه ¬رو می‌شه از بین این نوشته¬ها ردگیری کرد و همچنین تاثیری ¬رو که هرمان هسه از فلسفه شرق گرفته جا به جای اثر دیده می‌شه. نوشته¬های کتاب در ستایش سالخوردگی ¬رو فولکلر میشلز، یکی از مشهورترین هسه شناس¬ها، از بین خیل عظیم نوشته¬های هسه انتخاب کرده. تصاویری هم داخل کتاب هست که همشون عکس¬هایی هستن که مارتین هسه از هرمان هسه گرفته. عنوان بعضی از نوشته¬های این کتاب عبارت¬اند از گردش در بهار، پایان تابستان، گامی به سالخوردگی، از روزگاران کهن، اندرز، مرد پنجاه ساله، تعطیلات زمستانی، شاخه پر شکوفه و...