یکی از غول¬های تاریخ ادبیات جهان، شاعر، نویسنده، نمایشنامه¬نویس و متفکر بزرگ آلمانی، یوهان ولفگانگ فون گوته¬س که از جمله شاهکارهای اون که عمیقاً دنیا رو تکون دادن می‌شه از تراژدی فاوست، دیوان غربی ـ شرقی، هرمان و دوروته آ، خویشاوندان دور و سال¬های شاگردی ویلهلم مایستر اسم برد. اما گل سر سبد کارهای گوته، اولین کارشه که توی 24 سالگیش، یعنی سال 1774، منتشر می‌شه و یکی از بهترین و دردناک¬ترین داستان¬های عاشقانه تاریخ ادبیاته که از تجربیات زندگی شخصی خود گوته هم تاثیر گرفته. کتابی که چون باعث خودکشی خیلی از جوون¬های رمانتیک آلمانی می‌شه، ممنوع اعلام می‌شه و برای مدتی چاپش متوقف می‌شه، کتابیه که ناپلئون اون ¬رو هفت بار خونده و اینقدر از این کتاب خوشش میاد که تصمیم می‌گیره شخصاً نویسنده این شاهکار رو از نزدیک ببینه و این منجر به ملاقات این دو فرد اثرگذار و مهم قرن نوزدهم دنیا می‌شه. عمده فرم روایت ورتر به شکل نامه¬های از ورتر به یکی از دوست¬هاش به اسم ویلهلم نوشته و بخشی از کتاب هم دفترچه خاطرات ورتره. داستان راجع به معلم جوون با تفکرات رمانتیکه که معلم سرخونه خانواده می‌شه و اونجا دختری ¬رو به اسم لوته می‌بینه و یک دل نه صد دل عاشقش می‌شه، غافل از اینکه لوته با کسی نامزد کرده. بعدها به خاطر رفت و آمد و نزدیکی ورتر به این خانواده، دوستی¬ای پر از عذاب هم بین ورتر و نامزد لوته شکل می‌گیره و همین هم باعث می‌شه که درد و رنج ورتر روز به روز بیشتر بشه. این عشق پر از عذاب و به زبون نیومده در نهایت ورتر بیچاره ¬رو به نقطه¬ای غیر قابل برگشت می‌رسونه. گوته با نهایت هنرمندی و دقت، اوضاع و احوال ورتر جوان ¬رو با بی¬پردگی و توصیفاتی سرشار از درد روایت می‌کنه که باعث می‌شه خواننده از اعماق قلبش تحت تاثیر قرار بگیره. رنج¬های ورتر جوان کتابیه که تا مدت¬ها توی ذهن خواننده می‌مونه. خود گوته توی دوران پیری و در اوج شهرت می‌گه که کسی که توی 24 سالگی رنج¬های ورتر رو نوشته باشه نباید آدم کوچیکی باشه.