کتاب ژاک قضا و قدری و اربابش یه داستان جذاب به قلم دنی دیدرو، فیلسوف و نویسنده عصر روشنگری هست.
دنی دیدرو این داستان رو با الهام از داستان دن کیشوت به قلم میگل د سروانتس نوشته.
ماجرای کتاب ژاک قضا و قدری و اربابش راجع‌به یه نوکر به اسم ژاک و ارباب‌اش که هیچوقت توی طول داستان اسمی ازش آورده نمیشه هستش.
اربابِ ژاک توی همون دقایق ابتدایی سفر به خاطر دوری از کسالت سفر و سرگرم شدن‌اش از ژاک می‌خواد که راجع‌به عشق‌های گذشته‌اش صحبت کنه و از ماجراهای عاشقانه‌اش حرف بزنه. ژاک هم شروع به بیان خاطرات می‌کنه و توی طول سفر از ماجراهاش میگه. اما هیچوقت موفق نمیشه داستان‌اش رو یه‌سره و کامل تعریف کنه و هربار اتفاقی می‌افته و با شخصیت‌هایی آشنا میشن که برخورد باهاشون باعث میشه که حواسشون از داستان ژاک پرت شه.
شخصیت‌هایی که وارد داستان میشن، خاطرات خودشون و کلی حرف برای گفتن دارن.
ژاک به یه مسئله اعتقاد راسخ داره؛ اون معتقده که هر اتفاقی مطلقا هر اتفاقی که رخ میده، از قبل نوشته شده و ما اختیاری در مقابل‌اش نداریم. همین سفری که ژاک و اربابش شروع کردن، آشنایی با هرکسی که توی طول سفر میبینن، هر حرفی که زده میشه، همه‌چی دست قضا و قدر هستش و انسان در مقابل این دنیا هیچ اختیاری نداره. موضوع خیلی از گفتگوهای ژاک و اربابش همین مسئله است.
دنی دیدرو با نگارش این کتاب به مبارزه با عقاید کهنه و پوسیده مردمی بلند میشه که معتقدن همه چی توی آسمان و به اختیار خدا نوشته شده و تا خدا اراده نکنه هیچ اتفاقی نمی‌افته.
ما حالا این فرصت‌ رو داریم که این کتاب رو با ترجمه مستقیم از زبان فرانسوی به دست خانم مینو مشیری و به همت فرهنگ نشر نو مطالعه کنیم.
بخشی از کتاب ژاک قضا و قدری و اربابش می‌خونیم:
زندگی هم همینطور است؛ یک نفر در میان خارستان می‌دود و زخمی نمی‌شود؛ دیگری هر قدمش را با احتیاط برمی‌دارد اما در باصفاترین جاده هم خار به پایش می‌رود و لت وپار به خانه می‌رسد.