برشی از کتاب ؛ سروناز که هنوز از سایه ی میان در بزرگ قلعه پا فراتر ننهاده بود به بهانه ی جویبار سر به عقب گرداند تا جوان را که هنوز همچنان سردرگم و مفتون سر جای خود بی حرکت ایستاده بود یک نظر دقیق تر بنگرد و به یاد آورد فی الواقع در کجا او را دیده است و چه موقع . طرح صورت بیضی شکل او با خطوط کامل و گویا ، موهای مشکی تابدار ، گردن بلند و قامت متناسب او در ذهن وی تصویر آشنایی می ساخت که گویی سال ها در شب های تنهایی خود جوان را جایی دیده یا حتی با وی حرف زده بود . شکی نبود که این تشعشع متقابل محبت بین آنها نمی توانست ناگهان ایجاد شده باشد . دختر اشراف زاده از تصور اینکه پیوندی بالاتر از یک آشنایی ساده و معمولی او را با این جوان کارگر زاده یکی میکرد مانند زنبق سفیدی که در اولین نوازش های جانبخش صبحدم شکفته می شود دو زلفان را حمایل رخ کرد و لبانش به لبخندی مولید . آشکارا چنان که بگوید : درود بر وفای به دوستی ...