شیاطین، به همراه ابله، جنایت و مکافات و برادران کارامازوف چهار شاهکار جاودان داستایفسکی رو میسازن و به نظر خیلی از منتقدها و نویسنده ها، از جمله خورخه لوئیس بورخس، نویسنده آرژانتینی و آلن روب گریه، سردمدار رمان نوی فرانسه، شیاطین نه تنها شاهکار داستایفسکی، بلکه یکی از مهم ترین رمان های تاریخ ادبیاته. داستایفسکی این رمان رو بعد از مرگ پسر بزرگش نوشته و انگاری همه ی درد و رنجی رو که متحمل شده سعی کرده توی این رمان بازتاب بده و نتیجه رمانی با ساختاری محکم و شخصیت هایی فراموش نشدنی و صحنه هایی میخکوب کننده س که عمق فکر داستایفسکی و نظراتش راجع به جامعه و دنیا و مفهوم زندگی رو پوشش میده. داستان با شرح زندگی استپان ترافیمویچ ورخاوینسکی و رابطه ی افلاطونی او با مادر شخصیت اصلی داستان، استاوروگینه و جلوتر که میریم متوجه میشیم که ورخاوینسکی در واقع پدر معنوی استاوروگینه. استاوروگین پسر یکی از اشراف زاده های روسیه س که سال ها از محل زندگیش دور بوده و زمانی که برمیگرده رفتارهایی عجیب و غریب از خودش نشون میده. مثلا توی دیدار با یکی از افراد سرشناس شهر، کنترل خودش رو از دست میده و گوش اون فرد رو گاز میگیره. استاوروگین به طرز عجیبی از دختری فلج حمایت میکنه و بعدا مشخص میشه که اون دختر در واقع نامزدشه اما اینکه چرا استاوروگین، پسری جوون و باهوش و خوش قیافه و ثروتمند باید با دختری با همچین ضعف آشکاری نامزدی کنه سوالیه که به مرور توی داستان بهش جواب داده میشه. همزمان با حضور استاوروگین توی شهر اتفاقات عجیب و غریب و سازمان یافته تخریب گرانه توی شهر اتفاق میفته و همزمان که داستان پیش میره کم کم کلاف سر در گم روابط بین شخصیت ها باز میشه و ارتباط بین اون ها مشخص میشه. شیاطین پیچیده ترین، ساختارمندترین، سیاسی ترین و تیره و تارترین شاهکار داستایفسکیه و نویسنده بزرگی مثل کامو تا جایی این کار رو دوست داشته که حتی اونو برای تئاتر اقتباس میکنه.