ولی اِما صرفا انسان عصیانگری غرقه در خشونت نیست او در عین حال زن جوانی است بیش از حد احساساتی و کم و بیش خام کار و بی دست و پا و بنابراین نوعی کژ سلیقگی و ته رنگی از ابتذال در ماجرای او می بینم. من از صمیم قلب این لغزش را ستایش می کنم گرایشی مقاومت ناپذیر به آن ها دارم و هر چند این لغزش ها را ستایش می کنم گرایشی مقاومت ناپذیر به آن ها دارم و هر چند ملودرام ادبی در شکل خاص آن برایم تحمل ناشدنی است وقتی زمانی قادر است دستمایه های ملودراماتیک را در زمینه ای وسیع و با مهارت هنرمندانه چنان که در مادام بوواری می بینیم به کار بگیرد لذتی بی حد به من دست می دهد. برای جلوگیری از سوء تفاهم خواننده شاید بهتر باشد احساس خود را در توضیح بدهم. شیفتگی من به ملودرام هیچ ربطی به آن بازی پر نخوت و تحقیر آمیز روشنفکرانه ندارد که عبارت است از ترمیم و بازسازی هر چیز پست و ابلهانه از طریق تفسیر عالمانه همان کاری که هرمان بروخ با ابداع مفهوم Kitsch کرد و سوزان سونتاگ با مفهوم camp بلکه برخاسته از همذات شدن عاطفی با این دستمایه است و مراد من از این اصطلاح اطاعت محض از قوانین ملودرام و واکنش خشک و تغییر ناپذیر در برابر انگیزش آن و اثرات آن است. شاید ملودرام واژه ی مناسبی برای آن چه می خواهم بگویم نباشد چرا که این واژه در معنایی تلویحی رابطه ای نزدیک با تئاتر فیلم و رمان دارد حال آن که مراد من چیزی است عام تر که فراتر از این ها در همه ی چیزهای واقعی و آدم های واقعی وجود دارد.