رمان قلب سگی جز بهترین و معروف¬ترین داستان¬های میخائیل بولگاکفه و یکی از مثال زدنی¬ترین نمونه¬های ادبیات گروتسک تاریخ ادبیاته که داستان علمی تخیلی رو با زبانی طنز روایت میکنه. قلب سگی اولین بار سال 1925 یک سال بعد از مرگ لنین چاپ شد اما به سرعت ممنوع شد تا اینکه بالاخره به صورت رسمی سال 1987 چاپ شد. پروفسور فیلیپ فیلیپوویچ براوژنسکی، قهرمان داستان قلب سگی و در واقع نماینده تفکرات خود بولگاکف، یه روز سگی رو می‌بینه که توی خیابون دنبال غذاس. پروفسور سگ¬رو میاره به خونش و طی یه عملیات جراحی غده هیپوفیز و غدد جنسی یه جوون تبهکار و سابقه¬دار رو به سگ پیوند می‌زنه و سگ دارای درک و شعور انسانی می‌شه. اما داستان اونجوری که فکرش رو می‌کنه پیش نمی‌ره. سگ که اسمش تو داستان شاریکه کم¬کم به شکل انسان در میاد و می‌تونه که صحبت کنه و اما همزمان انگار که به شکل آدمی در میاد که غددش باهاش پیوند خورده و رفتارهای غیر عادی و تبهکارانه از خودش نشون می‌ده. ساختمونی که فیلیپ فیلیپوویچ براوژنسکی توش زندگی می‌کنه مسئول ساختمونی داره که سعی می‌کنه شاریک رو به سمت خودش بیاره و عضو حزب کمونیستش کنه و اینجاس که کم کم پروفسور با شاریک به مشکل برمی‌خوره و در نهایت مجبور می‌شه که غددی که به شاریک پیوند داده رو ازش جدا می‌کنه و اونو دوباره به یه سگ تبدیل می‌کنه. سگ توی این داستان نمادی از مردم خود روسیه¬س که دولت دیکتاتوری شوروی عین حیوون باهاشون رفتار می‌کنه و سعی داره که از اون¬ها سواستفاده کنه و بولگلکف با نمادگذاری¬های دقیق و طنزی گزنده داستان دردناک مردم کشورش رو روایت می‌کنه. قلب سگی، در کنار تخم¬مرغ¬های شوم، تمرین¬های بولگاکفن برای نوشتن شاهکار جاودانش مرشد و مارگاریتا است. از روی قلب سگی نمایشنامه¬ها و فیلم¬های خیلی زیادی اقتباس شده که از جمله اون¬ها تئاتر قلب سگی به کارگردانی محمد یعقوبی توی ایرانه.