گرترود جز داستان¬های اولیه هرمان هسه، نویسنده بزرگ آلمانی و برنده نوبل ادبیاته و این کتاب¬ رو قبل از تجربه¬های تلخش توی جنگ نوشته، اما قدرت نویسندگی هسه و عمق بینش این متفکر بزرگ حتی توی همین کارهای اولیه¬ش هم خودشون رو نشون می‌دن. گرترود توی سال 1910 چاپ می‌شه و هسه با نگاهی تغزلی اعترافات یه موسیقیدان رو نوشته و از این طریق سعی کرده تفکرات خودش نسبت به زندگی¬ رو به خواننده منتقل کنه. شخصیت اصلی رمان گرترود، آهنگسازی معروف به اسم کانه که رابطه پیچیده خودش ¬رو با خواننده افسرده و مازوخیستی به نام هاینریش و زنی با اعتماد به نفس به اسم گرترود رو تعریف می‌کنه. هاینریش که توی تستی برای آواز گرترود رو می‌بینه از همون نگاه اول عاشق اون می‌شه و عشق اون¬ها منجر به ازدواجشون می‌شه، اما به دلیل تفاوت دیدگاهشون نسبت به زندگی، ازدواج اون¬ها به شکستی تمام عیار تبدیل می‌شه. کان که خودش عاشق گرتروده از این داستان تراژیک ایده می‌گیره و اپرای خودش ¬رو می‌نویسه که تبدیل به شاهکار او می‌شه. بعد از نوشتن این کتاب، هسه که یاد مادر از دست رفته¬ش آزارش می‌ده، همه چی رو ول می‌کنه و به دنبال قبر مادرش به هند سفر می‌کنه. بعد از برگشتنش، او رمان روسالده¬ رو می‌نویسه که اعترافات یه نقاشه و این کتاب انگار که ادامه رمان گرترود باشه، مضمون اون داستان ¬رو کامل می‌کنه. شخصیت اصلی رمان روسالده با اینکه ازدواج می‌کنه و بچه داره و توی یه خونه دلپذیر و زیبا زندگی می‌کنه، اما به اون رضایت درونی که باید نمی‌رسه و ویژگی مشترکی که دو تا شخصیت این دو رمان هسه دارن، تنهایی مطلق اون¬هاس، انگار مهم نیست که تو ازدواج کرده باشی یا در غم عشق و دوری از کسی بسوزی، در واقع همه¬ی انسان¬ها ذاتاً تنها هستن و هیچ درمانی هم برای این تنهایی گریزناپذیر بشری در کار نیست، جز پذیرفتن و کنار اومدن باهاش. موضوع تنهایی و رضایت درونی و فردگرایی افراطی که بعداً خیلی پخته¬تر توی شاهکارهای هسه خودشون ¬رو نشون می‌دن، توی همین کارهای ابتدایی این نویسنده بزرگ هم رد پاشون پیداس.