در حدود چهار ساعت بعد تیرین خودش را روی یکی از تخت ها انداخت تا کمی بخوابد. دو کودک پیشاپیش خوابیده بودند؛ تیرین قبل از آن هر دو بچه را وادار کرده بود که بخوابند زیرا می دانست تمام شب را باید بیدار باشند و این کار در سن و سال آن ها بدون خواب غیر ممکن بود. در عین حال مهارت آن ها را هم امتحان کرده بود. اول کمی با جیل تمرین تیراندازی کرده و فهمیده بود با این که هنوز با استانداردهای کمان کشی در نارنیا فاصله دارد خیلی هم بد نیست. جیل حتی توانسته بود یک خرگوش هم بزند البته نه خرگوش سخنگو؛ در نارنیای غربی خرگوش معمولی فراوان بود که دیگر آن را پوست کنده و پاک کرده و آویزان کرده بودند. متوجه شد که هر دو کودک درباره این کار کثیف و بدبو و مشمئز کننده همه چیز می دانند؛ آن ها این کار را در سفر بزرگشان به سرزمین غول ها در روزگار شاهزاده ریلین یاد گرفته بودند. بعد شروع کرد به یاد دادن درس شمشیر بازی و گرفتن سپر یوستس در مورد جنگ با شمشیر در سفرهای قبلی اش به نارنیا خیلی چیزها یاد گرفته بود اما تمامش مربوط به شمشیرهای کنارمی راست نارنیایی بود. او هرگز یک شمشیر کج کالرمنی به دست نگرفته بود که کار را سخت می کرد زیرا بسیاری از ضربه ها کاملاً متفاوت بود و بایستی خیلی از عادت هایی را که برای کار با شمشیر راست و بلند یاد گرفته بود فراموش می کرد و کنار می گذاشت اما تیرین متوجه شد که یوستس چشم های تیزبینی دارد و پاهایش خیلی فرز و چالاک اند. او از قدرت بدنی این دو بچه شگفت زده شده بود در حقیقت به نظر می رسید این دو نفر طی این چند ساعت خیلی قوی تر بزرگ تر و عاقل تر از اولین ساعتی که آن ها را در جنگل دیده بود شده اند. این یکی از آثار هوای نارنیا بود که اغلب در مهمان های آن دنیا دیده می شد.