کتاب مردگان بی کفن و دفن اثر ژان پل سارتر داستانی است که در پس زمینه ای از جنگ و بی عدالتی اجتماعی شکل می گیرد. در این کتاب گروهی از زندانیان در یک اردوگاه کار اجباری قرار دارند و با شرایط سخت و ناامید کننده ای مواجه اند. فضای داستان به شدت تحت تاثیر تنش‌های جنگی و بحران های انسانی است که شخصیت ها را به چالش می‌کشد.
زندانیان در تلاشند تا با واقعیت تلخ زندگی خود کنار بیایند و در این مسیر با سوالاتی عمیق درباره آزادی و انتخاب روبرو می شوند. آن ها باید تصمیم بگیرند که آیا به اصول خود پایبند بماند یا برای بقا تسلیم شرایط شوند. این دوگانگی بین بقا و اصول اخلاقی، محور اصلی داستان را تشکیل می‌دهد.
در میان این چالش ها، شخصیت ها با احساس پوچی و بی معنایی دست و پنجه نرم می کنند. آن ها به دنبال معنایی برای زندگی خود هستند و در تلاش هستند تا هویت و وجود خود را در دنیای بی رحم حفظ کنند. این جستجو برای معنا در شرایط بحرانی، تنش‌های داخلی و خارجی را به اوج می رساند.
سارتر با استفاده از دیالوگ ها و توصیف های عمیق، احساسات و تفکرات شخصیت ها را به تصویر می کشد. خواننده به تدریج در دنیای درونی آن ها نزدیک تر می شود و تضادهای اخلاقی و انسانی آن ها آشنا می شود.
در نهایت، داستان به بررسی مفهوم آزادی، مسئولیت و معنا در زندگی می‌پردازد. این اثر نه تنها نمایشی از مبارزه انسانی برای حفظ هویت و اصول خود است، بلکه خواننده را به تفکر درباره چالش های اخلاقی و اجتماعی دعوت می کند.
در نهایت مردگان بی کفن و دفن به عنوان یک اثر فلسفی، عمق تفکر سارتر درباره وضعیت انسان در دنیای مدرن را به نمایش می گذارد.