در این کتاب توضیحاتی کوتاه و مختصر درباره نحوه چگونه مردن برخی از فلاسفه بزرگ غرب توضیح داده شده است و البته شیوه مرگ آنها را هم تا حدودی با اندیشه‌های مهم آن فلاسفه مرتبط می داند، و اینکه از فلسفه مرگ چه چیزهایی را می‌توانیم یاد بگیریم چون در قبال چنین آگاهی است که می‌توانیم چگونه زندگی کردن را نیز یاد بگیریم و دیدگاهمان را نسبت به مرگ تغییر دهیم.
البته مسئله مهم‌تر دیگری از ترس از مرگ وجود دارد و آن ترس شدید از نیست شدن و نیستی است و اینکه مرگ برای همه یک امر رازآلود و سربسته است و همین موضوع باعث ترس بیشتر از مرگ می‌شود.
ما از طرفی مرگ را انکار می‌کنیم و به دنبال آن خودمان را سرگرم دل مشغولی‌های این جهان مادی می‌کنیم و از طرفی دیگر ترس از نیستی و نابود شدن باعث می‌شود تا مسئله جاودانگی را بپذیریم تا شاید تسلایی باشد برای پذیرفتن مرگ.
نویسنده در ادامه می‌گوید هرچند روش مرگ سقراط یک روش شکوهمند مرگ در فلسفه است و این تلقی وجود دارد که فلسفه با محاکمه و مرگ سقراط و نوشیدن جام شوکران آغاز می‌شود اما من می‌خواهم به دفاع از آرمان مرگ برخیزم هرچند که این کار بسیار دشوار است اما این روش آگاهی از مرگ می تواند نحوه زندگی کردن و در نتیجه آن خوشبخت زیستن را برایمان به ارمغان بیاورد.
به عبارتی دیگر ما نمی توانیم از میرا بودن دست بکشیم و آن را انکار کنیم اما می توانیم شیوه و روش پذیرش این تابوی بزرگ زندگی را تا حدودی برای خودمان سهل و آسان کنیم و با پذیرش مرگ خودمان و دیگران واقعیت مرگ را بهتر بپذیریم.