نگاه پرتگاه کتابی از نویسنده اوکراینی الاصل به اسم والری شفچوک هستش.
داستان کتاب پرتگاه، راجب میخایلو واسیلیه ویچ نگارنده و خوش نویس صومعه ست که تصمیم میگیره که به جنگل های پولیسیا سفر کنه.
والری شفچوک برای نوشتن داستان نگاه پرتگاه از یه افسانه فولکور اوکراینی به اسم باتلاق هولناک ایده گرفته. به علاوه این افسانه قدیمی اوکراینی از یه نظر توی انجیل راجب پیامبران راستین و دروغین و یه رساله از فیلسوف قرن هجدهمی اوکراینی به اسم هرهوریی اسکووردا با عنوان (مکالمه پنج همسفر راجع به خوشبختی حقیقی در زندگی) الهام گرفته.
شفچوک ترجیح داده که برای درک بهتر مخاطب کتاب، کتاب رو توی سبک‌جنایی و پلیسی بنویسه. فضای کتاب، قرون وسطاییه. و معماهای زیادی توی طول داستان مطرح میشه که تا آخر هم ادامه دارن.
ما توی این داستان با دو گرایش متضاد هم برخورد داریم؛ اولی دیدگاهی هستش که با ذات انسان و هر چیزی که انسان خلق کرده باشه مشکل داره و اون رو شر میدونه و همه خوبی ها و بزرگترین نعمت انسان رو توی مرگ میبیند. دسته دوم هم دیدگاه مخالف این رو دارن و اعتقادات انسان دوستانه دارن و معتقد هستن که شناخت قدرت و عظمت خدا از راه درک زیبایی و افزایش زیبایی شناختی و توسط عقل و احساسات هستش.
با اینکه والری شفچوک با نوشتن رمان پرتگاه تلاش کرده که دنیا رو جای بهتری برای زندگی کنه اما ما توی هیچ جای داستان شاهد قضاوت قطعی و جواب های مطمئن نیستیم.
فضای فلسفی توی همه رمان غالبه و دیالوگ ها به صورت مستقیم مسئله ها و دغدغه های نویسنده رو بیان میکنن.
مرز بین شخصیت های خوب و بد توی نگاه پرتگاه خیلی واضح نیست، و در خلال گفتگو هاست که کم کم برای ما مسائل روشن میشه.
یه جا از کتاب نگاه پرتگاه میخونیم:
زیادی دیگر همه چیز را میدانی، زیادی با عقلت بازی می کنی و آن را تمجید می کنی! و عقل انسان یکی از بزرگترین گناهانش است!