روزها از پی هم می گذشتند و سپیددندان تجربه های زیادی کسب میکرد در طول مدتی که کیچ به آن چوب بسته شده بود سپیددندان دور و بر اردوگاه می چرخید همه چیز را جست وجو و وارسی می کرد و به این طریق مهارت های زندگی را می آموخت او به سرعت با خلق و خو و رفتار انسان ها آشنا شد اما دوری و دوستی کارگر نمی افتاد هر چه می خواست آن ها را بیشتر بشناسد آن ها خودشان را بیشتر محق برتری می دانستند هر چه قدرت های مرموز خود را بیشتر به نمایش می گذاشتند آن قدرت برترشان بیشتر نمایان می شد. انسان وقتی سقوط بت ها و فرو پاشیدن محرابش را می بیند غم و غصه وجودش را در بر می گیرد اما غم و غصه سراغ گرگ و آن سگ وحشی که در پای ارباب خود زانو زده و کز کرده بودند نمی آمد برخلاف بشر که خدایش غایب از نظر و غیر قابل تصور است گرگ و سگ وحشی که به سوی آتش بشر جلب شده بودند دریافتند ارباب هایشان از گوشت و پوست تشکیل شده اند و می توان آن ها را برخلاف خدای آدمیان لمس کرد این ارباب ها زمین را اشغال کرده و برای رسیدن به اهدافشان به زمان نیاز داشتند هیچ ایمان و اعتقادی برای باور داشتن به چنین اربابی لازم نبود هیچ اراده ای نمی توانست موجب بی اعتقادی در مورد چنین اربابی بشود نمی شد از آن گریخت با چماقی در دست روی دو پا ایستاده بود او اربابی بود دوست داشتنی خشمناک، پرحرارت پر رمز و راز و قدرتمند و همه ی این صفات در گوشت و پوست او جمع شده بود؛ گوشت و پوستی که زمان جراحت خونریزی می کرد و مثل هر گوشت دیگری خوشمزه بود.