مسئله مهاجرت و مشکلاتی¬رو که این مهاجران باهاش درگیرن همیشه یکی از مضمون¬هاییه که ولادیمیر ناباکوف، نویسنده روسی که اون هم مثل شخصیت بیشتر داستان¬هاش مجبور به مهاجرت شده، توی داستان¬هاش تکرار میشن. و پنین، چهارمین رمان انگلیسی این نویسنده هم از این قاعده مستثنی نیست. داستان کتاب راجع به تیموتی پنین، مهاجر روسی¬ که از دست حکومت تندرو شوروی فرار کرده و چند سالی رو توی اروپا زندگی کرده و الان ساکن آمریکاس و توی کالجی توی یکی از شهرهای کوچیک آمریکا به چند تا دانشجوی بی¬علاقه و بی¬دست و پا و بی¬استعداد درس می‌ده و افرادی که باهاشون در ارتباطه چند تا استادهای همون کالج و مهاجرهای دیگه آن که از روسیه اومدن. رمان هفت فصل داره و قبلاً چند تا از فصل¬هاش به صورت جداگانه توی مجله نیویورکر چاپ شده و ناباکوف از طریق این هفت فصل هستی در هم آشفته و گروتسک¬وار تیموتی پنین، استاد دانشگاهی که با زبان انگلیسی دست و پا شکسته حرف می‌زنه، کچله، دست و پا چلفتی و بی¬حواسه و عاشق اطلاعات بدردنخور و دلبسته تنهایی و سکوت کتابخونه¬هاس رو روایت می‌کنه. ولادیمیر ناباکف با استفاده از ساختار غیر خطی توی رمان خودش پنهون¬ترین وجه¬های شخصیت کمیک خودش رو به تصویر می‌کشه و با دور و نزدیک شدن به ابعاد مختلف زندگی اون، از موقعی که توی وطن خودش روسیه زندگی می‌کرده تا جایی‌که به عنوان یه غریبه توی اروپا و آمریکا زندگی می‌کنه و سعی می‌کنه جایگاه خودش رو پیدا کنه، اما در آخر باز هم یه غریبه می‌مونه رو با توصیف¬هایی خارق¬العاده و نثری بی¬نظیر تعریف می‌کنه. مسئله اصلی ناباکف توی رمان پنین دو تا مسئله عمده¬س. اولیش دغدغه¬های مهاجرها و مسائلی که اونا باید باهاش سر و کله بزنن تا از طرفی با غم غربت کنار بیان و از طرفی زندگی جدید خودشون رو بسازن، دومیش هم جامعه ظاهرنما و ظاهرپرست روشنفکری و آکادمیک آمریکارو نشون می‌ده و با اینکه تیغ انتقاد ناباکوف خیلی تیزه، جالب اینه که یکی از رمان¬های محبوب او توی آمریکا، همین رمان پنینه.