قدم زدن روی ماه با اینشتین

برشی از کتاب : زمانی تنها ابزار برای حفظ اندیشه ها سپردن آن ها به حافظه بود . در آن زمان حروف الفبایی وجود نداشت تا برای نوشتن این اندیشه ها از آن استفاده شود و کاغذی هم وجود نداشت که آن ها را روی آن بنگارند . هر چیزی که لازم بود حفظ شود و بر جای بماند ، به حافظه سپرده می شد . هر داستانی که لازم بود بازگو شود ، هر ایده ای که قرار بود از شخصی به شخص دیگر و از نسلی به نسل دیگر منتل شود و به همین ترتیب هر جز از اطلاعات که قرار بود نقل شود ، نخست باید به ذهن سپرده شود.