فرضیه کمونیسم

آلن بدیو (متولد 1937) فیلسوف فرانسوی و استاد فلسفه در مدرسه تحصیلات تکمیلی اروپا / EGS است. او یکی از برجسته ترین فیلسوفان عصر ماست. در حالی که موقعیت سیاسی بدیو بیشترین توجه را در دانشگاه و فراتر از آن به خود جلب کرده است، این هستی شناسی اوست که مرکز سیستم اوست. 'سیستم' بدیو بر پایه خلوص ریاضیات - به ویژه نظریه مجموعه ها و مقوله ها - بنا شده است. ساختار - با پیچیدگی گسترده - در ارتباط با تاریخ فلسفه معاصر فرانسه، ایده آلیسم آلمانی و آثار اولیه دوران باستان است. این از مجموعه ای از نفی های قطعی تاریخ فلسفه، اما همچنین از تاریخچه هایی که بدیو می گوید: هنر، سیاست، علم، و عشق - که جوهر نظریه او در مورد امکان پذیری است، تشکیل شده است. به طور خلاصه، همانطور که آلن بدیو آن را در مقدمه هستی و رویداد (2005) تعریف می کند، فلسفه چیزی است که «در میان هستی شناسی (بنابراین، ریاضیات)، نظریه های مدرن موضوع و تاریخ خود در گردش است» (ص. 3). . فلسفه او که منتقد صریح مکتب های فکری تحلیلی و پست مدرن است، می کوشد پتانسیل نوآوری رادیکال (انقلاب، اختراع، دگرگونی) را در هر موقعیتی آشکار و معنا کند. سیستم فلسفی اولیه که توسط آلن بدیو توسعه یافته است در هستی و رویداد، منطق جهان ها: هستی و رویداد، و حضور آتی حقایق: هستی و رویداد ساخته شده است. پیرامون این آثار – همانطور که با تعریف او از فلسفه مطابقت دارد – آثار تکمیلی و مماسی متعددی وجود دارد. در چنین مروری اجمالی، ارائه طرحی از هستی‌شناسی بدیو در اینجا بسیار مناسب است. برای بدیو، بر اساس ریاضیات، که «هستی‌شناسی می‌اندیشد»، به‌عنوان یک موجود، کثرت محض است، کثرت بدون یک.. از نظر بدیو، تنها نظریه مجموعه‌ها می‌تواند بدون یکی بنویسد و فکر کند. همانند هگل در پدیدارشناسی روح، بدیو در هستی و رویداد تصمیم می‌گیرد تا بن‌بست‌های دیرینه در فلسفه را حل کند که به افق جدیدی از اندیشه باز می‌شود.. پیامد اساسی این است که هیچ دسترسی مستقیمی به وجود به عنوان کثرت محض وجود ندارد، زیرا همه چیز از درون یک موقعیت به عنوان یک ظاهر می‌شود، و همه چیز یک موقعیت است. پارادوکس ظاهری این نتیجه‌گیری، تأیید همزمان بدیو از حقیقت و حقیقت (ها) است.