کلیله و دمنه کتابی است از اصل هندی که در دوران ساسانی به فارسی میانه ترجمه شد کلیله و دمنه کتابی پندآموز است که در آن حکایت‌های گوناگون بیشتر از زبان حیوانات نقل شده است نام آن از نام دو شغال با نام‌های کلیله و دمنه گرفته شده است بخش بزرگی از کتاب اختصاص به داستان این دو شغل دارد کلیله و دمنه در واقع تالیفی از مبتنی بر چند اثر هندی که مهم ترین آنها پنج تنتره سانسکریت به معنی ۵ فصل و به زبان سانسکریت است در روایات سنتی برزویه در زمان خسرو انوشیروان را مولف این اثر می‌دانند نام پهلوی اثر کلیلگ و دمنگ بود متاسفانه صورت پهلوی این اثر به دست ما نرسیده است اما ترجمه‌ای از آن به زبان سریانی امروز در دست است این ترجمه نزدیک‌ترین ترجمه از لحاظ زمانی به تالیف برزویه است
کتاب کلیله و دمنه ۱۷ باب است و گوینده ۱۸ باب بوده که عبدالله بن و دیگران آن را ترجمه کرده‌اند و این کتاب هم به شعر درآورده شده کلیله و دمنه چندین بار از عربی به فارسی دری برگردانده شده است از جمله رودکی آن را به نظم درآورد اما امروز جز چند بیت پراکنده از آن باقی نمانده است
آخرین تحریر کلیله و دمنه متعلق است به ابوالفضل علامی ادیب پارسی گوی هندی نثر این اثر روان و صحیح است علامی به این ترجمه نام عیار دانش داده است