لجر، بیدار شو.
پتو را روی سرم کشیدم و زیر لب گفتم امروز تعطیلم. امروز هیچ کس تعطیل نیست بلند شو بهت توضیح می دم آه کشیدم معمولاً برای رفتن به سر کار هیجان زده می شدم. عاشق کارهای روزمره، نظم و ترتیب در کارها و حس رضایتی بودم که بعد از انجام تمام و کمال کارها در شب به من دست می داد. امروز داستان متفاوتی داشتم مهمانی هالووین شب پیش آخرین فرصتم بود وقتی من و امریکا با هم پایکوبی کردیم و او رفتار سرد و غیر صمیمی مکسون را برایم توضیح داد در آن چند لحظه به او یادآوری کردم چه کسی بودیم و خودم هم حسش کردم. بندهایی که ما دو نفر را به همدیگر وصل و مقید کرده بود هنوز هم سرجای شان بود. شاید به خاطر تنش رقابت انتخاب ساییده و ضعیف شده بودند ولی هنوز ما را به هم وصل کرده بودند.
با التماس از او خواستم بهم بگو منتظرم می مونی حرفی نزد ولی من امیدم را از دست ندادم.
اما وقتی مکسون که سر تا پایش شیفتگی و ثروت و قدرت بود با قدم هایی مصمم به سمت آمریکا رفت امیدم ناامید شد آخرش همین بود بازنده شدم.
مکسون روی صحنه ی پایکوبی چیزی در گوش آمریکا نجوا کرد که ظاهراً تمام نگرانی و تشویش را از ذهن آمریکا زدود آمریکا چندین آهنگ پشت سر هم در کنار او پایکوبی کرد و درست مثل گذشته که به چشمان من خیره نگاه می کرد به مکسون چشم دوخته بود. پس شاید موقع رقصشان زیاده از حد شراب نوشیده بودم شاید هم آن گلدان را در سرسرا من شکسته بودم و شاید من بودم که با فشردن بالشتم بین دندان هایم مانع از سرازیر شدن اشک هایم شدم تا ایوری صدایم را نشنود.