آفتاب در حال غروب بود نگاهی به سایه های درختان در حیاط انداختم حیاط بزرگی بود که در آن سایه روشن ها پر راز و رمز می آمد. در آستانه ی یکی از درهای باز شش گانه ایستادم و گفتم: اتفاقاً در متنی که خواندید یکی از مشخصه های کار قدیسان را می توان دید. قدیس با این کار قدرتش را مستقر می کند تا مخاطبانش را ملزم کند که باورش کنند و به او اقتدا کنند. برایش از تاریخ منصوری گفتم و از موضوع اصلی آن رساله که شرح یک فاجعه ی تاریخی است. نتیجه گرفتم که قدیسان قصد اصلاح دارند. می خواهند با قدرتی که نتیجه ی قداستشان است رفتار اجتماعی را اصلاح کنند. ولی قداست یک فرد معمولا قادر به اصلاح نیست. برایش شرح دادم که موضوع اصلی مصاديق الآثار قصه م تقدیری است که به وسیله ی قدیسی به نام خواجه ی کاشف الاسرار پیش بینی می شود و این که همه ی عوامل برای به حقیقت پیوستن آن تقدیر مهیا می شوند. بعد توضیح دادم آن چه برای من مهم است، آن است که آن خواجه ی قدیس شاید به بخشی از شکل آن تقدیر اشراف داشته، ولی حتما نمی دانسته که شرح آن تقدیر رمزگشایی یک قاعده است و اقلیما هیچ چیز از جزئیات آن واقعه نمی دانست و من باید برای اقلیما می گفتم که پدر کابوس می دیده، که کلمات رساله ی منصوری بذر اشیاء وقایع کابوس هایی بوده که او از سر می گذرانده و ثبت می کرده، در واقع او شیئی از اشیاء واقعه ای می شود که در رساله اقلیما مضبوط است.