معمول گرایی همان آزادی است زیرا حالت طبیعی ماست همان طور که متولد شده ایم کمال گرایی سازه ای مصنوعی است که محدود می کند، سخت می کند و رفتار را به استانداردی غیر منطقی تبدیل می کند معمول گرایی تنبلی نیست. استانداردهای سطح پایین، راضی شدن به شکست بی علاقگی به برتری و پیشرفت و یا دلمردگی نیست. معنای اصلی معمول گرایی، دنبال کردن و انجام کارهای خوب در زندگی است بدون آنکه آرزو و یا انتظار حد کمال هر چیزی را داشته باشیم. انجام دادن بر عالی انجام دادن مقدم است. مقوله معمول گرایی مانند کمال گرایی حکم صادر نمی کند که همه چیز بی عیب و نقض انجام شود فقط ترس فلج کننده عالی انجام ندادن کاری را در ما از بین می برد. کمال گرایی و معمول گرایی پیامدهای احساسی شدیدی به دنبال دارد کمال گرایی احساس گناه، اضطراب، حقارت ، اعتماد به نفس پایین و رنجیدگی به همراه داشته و معمول گرایی با رضایت، شادی، لذت، آرامش و نیز حس سالم خود ارزشمندی مرتبط است. مشخص است که کدام بهتر به نظر می رسند، اما چه کسی درستی آن را تأیید خواهد کرد. احساسات ما تا حد زیادی از انتظارات مان ریشه می گیرند به طور کلی وقتی انتظارات تان برآورده می شوند حس مثبتی به شما دست می دهد و وقتی که برآورده نمی شوند. حس منفی وجودتان را فرا می گیرد به همین سادگی و درستی.