ین کتاب ابتدا درباره ی خودشناسی نکاتی را ارائه می دهد و در ادامه شرح می دهد چگونه دردهایمان می توانند باعث رشد ما شوند از خودآگاهی میگوید و دلایل شکست هایمان و اینکه چگونه آدم بهتری شویم و شاد زندگی کنیم.
در فصل خودشناسی کتاب می گوید: یونانی ها عبارت خودشناسی را روی معابد باستانی شان می نوشتند و مردم را دعوت می کردند که گاهی وقت شان را صرف پرسیدن از خود در مورد انگیزه و اعمالشان کنند.
ما همانیم که به آن می اندیشیم اگر فکر می کنیم باهوش هستیم پس در آزمون های علمی حتما موفق می شویم یا اگر فکر میکنیم به خواب کمتری نسبت به بقیه نیاز داریم واقعا با خواب کمتر عملکرد بهتری نسبت به بقیه داریم، باورها قدرتمند هستند به همین دلیل باید یاد بگیریم چگونه ذهنمان را پرورش دهیم.
احتمالا این جمله را شنیده اید (آن چیزی که تو را نکشد قوی ترت می کند) نویسنده ی کتاب این را حتمی نمیداند و اینگونه شرح می دهد که ممکن است فکر کنید تحمل بعضی سختی ها می تواند شما را در برابر دشواری های آینده مقاوم کند اما این خیلی درست نیست چیزی که در مواجهه با دشواری ها مهم است نتیجه ای است که در پی ضربه ی روحی به دست می آید. تحمل سختی مارا قویتر نمی کند بلکه تلاشی که به دنبال تحمل آن سختی می اید ما را قوی تر می کند.
اکثر ما عشق را ایده آل می دانیم و فکر می کنیم می تواند تمام مشکلات زندگی مان را حل کند، اما اینگونه نیست.
مشکل این باور این است که باعث می شود انتظاراتی غیر واقعی در مورد ماهیت واقعی عشق داشته باشیم.
عشق یک تجربه فوق العاده ست اما آن هم مثل تمام تجربه های زندگی خوب و بد، سالم و ناسالم دارد.
در زندگی به چیزی بیشتر از عشق نیاز داریم، عشق عالی است عشق ضروری است عشق زیباست اما کافی نیست.