قدم اول - اسلاوی ژیژک

تأثیر هگل در اولین اثر مهم ژیژک، Le Plus Sublime des Hystériques: Hegel Passe (1988؛ «عالی ترین هیستریک ها: هگل می گذرد»)، بازبینی پایان نامه دوم او آشکار است. ایده آلیسم آلمانی پس از آن برای او یک علاقه همیشگی بود. اولین اثر او به زبان انگلیسی، «ابژه عالی ایدئولوژی» (1989) به طور گسترده شاهکار او محسوب می شود. این کتاب با مقدمه ای توسط ارنستو لاکلائو، نظریه پرداز سیاسی آرژانتینی منتشر شد، که پیشنهاد کرد ساختار غیرخطی متن به اثر «عطف به گذشته» در روانکاوی لاکانی وفادار است، که در آن رویدادهای بعدی درک فرد را از آنچه پیش از آن رخ داده، دوباره چارچوب می دهند و تغییر می دهند. عنوان کتاب مدیون ابژه کوچک لاکان است (به معنای واقعی کلمه، 'شیء کوچک a' - 'الف' نشان دهنده autre، یا 'دیگری')، یک شی ناخودآگاه و دست نیافتنی فانتزی که برای هر فردی شکلی مجزا به خود می گیرد. این اثر عمدتاً نقدی است بر این مفهوم که می‌توان از ایدئولوژی فرار کرد: انتخاب کردن و کسب رضایت در خارج یا مستقل از آن. در واقع، برای ژیژک، این ایده یک فانتزی ایدئولوژیک است. منابع نظری و دغدغه های سیاسی این اثر در بسیاری از نوشته های بعدی ژیژک مشهود است. ژیژک در «ابژه عالی ایدئولوژی» مفهوم یک سوژه فردی اساسی را رد می‌کند، یعنی درک معمول «من» از قول رنه دکارت «Cogito, ergo sum» (لاتین: «من فکر می‌کنم، پس هستم»). ژیژک با یادآوری لحظه منفی دیالکتیک هگلی (دومین مرحله در پیشرفت چرخه ای تاریخ و ایده ها از طریق تز، آنتی تز و سنتز)، موضوع را چیزی کاملاً منفی، خلأ یا تهی بودن (که لاکان به آن اشاره می کند) درک می کند. به عنوان سوژه ناقص، تقسیم شده یا «ممنوع» ناخودآگاه). بر این اساس، دگرگونی‌های سوژه در روانکاوی و سیاست (که دومی زمانی اتفاق می‌افتد که درک خود مردم تحت تأثیر تغییرات سیاسی عمیق قرار می‌گیرد) برای ژیژک نوعی امتناع خلاقانه از پذیرش واقعیت‌های بدیهی روانی یا سیاسی است. چنین امتناع هایی در تصمیمی رادیکال کاتالیز می شوند که کاملاً آگاهانه نیست – یک «عمل» (مفهومی که از لاکان به عاریت گرفته شده است) که «مختصات نمادین» یا مفروضات و هنجارهای پذیرفته شده ناخودآگاه زندگی روزمره را مختل می کند. به عنوان مثال، در یک محیط روانکاوانه، چنین عملی ممکن است زمانی رخ دهد که بیمار در نهایت وابستگی خود را به یک موضوع عشقی که بر اساس آنچه والدینش برای او آرزو می‌کردند، به مسیر شغلی خاصی که توسط دیگران در زندگی او ارزشمند است، یا به خود تحلیل (که پایان آن، در روانکاوی لاکانی، از قبل به صورت قراردادی تعیین نشده است). ژیژک به‌ویژه علاقه‌مند به تحریک اعمالی بود که به منزله امتناع از زندگی تحت سرمایه‌داری است (نمونه‌ای دراماتیک و موفق انقلاب روسیه در سال 1917).