باید توجه داشت که دستور زبان فارسی این امکان را فراهم می سازد که ضمیر فاعلی به شکل تصریفی به عنوان بخشی از فعل تجلی یابد و به همین سبب الزامی نیست که ضمایر فاعلی در هر جمله تکرار شوند.می توان اینگونه فرض کرد که زبان فارسی امکانی زبان شناختی فراهم می سازد که به واسطه آن می توان بدون نیاز به تصریح مستقیم مرجع ها در جایگاه فاعل یا مفعول ،درباره اعضای درون گروه یا خارج ازگروه صحبت کرد.