فئودور داستایفسکی، از دوران جوونیش درگیر بیماری صرع بوده و ضعف جسمانی این بیماری از طرفی و کنده شدن یکباره آدم از روال منطقی زندگی و قطع شدن بدون کنترل هشیاری آدم از طرف دیگه که انگار آدم از بیداری یکدفعه ای به سمت خواب پرتاب میشه و تفکراتش راجع به خواب و اون بخش از ذهن که ظاهرا در کنترل ما نیست موضوعیه که به شکل های مختلف توی کارهاش تکرار شده. از بیماری مرموز پرنش میشکین توی رمان ابله گرفته تا پیاده روی های ناآگاهانه راسکلنیکف توی رمان جنایت و مکافات و یا توی داستان های کوتاهش از جمله رویای آدم مضحک. داستایفسکی توی رویای عمو جان بیشتر سعی کرده به ماهیت رویا پی ببره و همین باعث میشه رویای عمو جان با اینکه جزو کارهای کمتر دیده شده داستایفسکیه، اما قدرت عجیبی داشته باشه و همون درونمایه های همیشگی داستایفسکی به صورت خیلی ساده تر توی کارش دیده میشه و یکی از بهترین کتاب هاییه که برای ورود به دنیای عمیق و فلسفی داستایفسکی معرفی میشه. داستان راجع به مادری جاه طلب و زیاده خواه به نام ماریا آلکساندروونا که سعی داره دختر زیبای خودش زینا رو به عقد یه شاهزاده پیر پولدار و اما نامتعادل در بیاره. در همین بین خواستگار دیگه دختر شاهزاده پیر رو متقاعد میکنه که در واقع توی رویای خودش از زینا خواستگاری کرده و پیرمرد به نحوی این دروغ رو باور میکنه که فکر میکنه واقعا توی خوابه. این اثر مثل خیلی دیگه از کارهای اولیه داستایفسکی یادآور فضای گوگول و تاثیر این نویسنده بزرگ روی داستایفسکی جوونه. یکی دیگه از ویژگی های این اثر نگاه متفاوت داستایفسکی به طبقه اشرافی و نگاه انتقادی و تندش به این طبقه و آداب و رسوم اوناس. طنز داستایفسکی، طنزی تلخ و گزندس که ناشی از برخورد داستایفسکی با دنائت و پستی انسان هایی که مجبوره توی یه اجتماع باهاشون زندگی کنه.