وقت طلاست. همه ما با این جمله آشنا هستیم. حتی نباید یک ثانیه از زمان روزانه را از دست بدهیم. زندگی جدید، یک زندگی پر شتاب است. همه در زندگی مدرن عجله دارند و هرچقدر یک عمل در زمان کوتاه‌تری انجام شود، بهتر است. با گسترش تکنولوژی و ابزارهای ارتباطی، این تلاش برای سرعت بخشیدن به انجام کارها نیز دچار دگرگونی بیشتری شده است. با این دگرگونی‌های تکنولوژیک و افزایش شتاب زندگی، دنیای اقتصادی نیز دچار تغییراتی شده است. زمانی که لازم است تا درآمد کافی به دست بیاید همزان کاهش و افزایش یافته است. از یک طرف نیاز برای انجام چند کار مختلف هست تا بتوان نیازهای زندگی را تامین کرد، و از طرفی شغل‌هایی با طول زمان کم‌تر نیز به کمک تکنولوژی به وجود آمده‌اند که می‌توان با یک کلیک ساده درآمدهای بسیار بالا داشت. اما آیا به راستی وقت طلاست جمله‌ای است که همیشه درست است؟ آیا حتی نباید یک ثانیه از روزها را هم از دست داد؟ آیا تایمی از روز یا هفته را به بطالت گذراندن اشتباه است؟ باید قبل از پاسخ به این پرسش این مسئله را در نظر گرفت که «بطالت» در اینجا معنی خاص خودش را دارد. این که شما پس از یک هفته سخت کار یک روز به تفریح اختصاص بدهید معنی درست اتلاف وقت و بطالت را نمی‌دهد. بطالت و اتلاف وقت یعنی «مطلقا هیچ کاری نکردن». آلن لایتمن در کتاب در ستایش اتلاف وقت به اثرات مثبت این شکل بطالت می‌پردازد. وقت طلاست و باید همه تایم روزها به انجام کارهای مفید گذراند. اما گاهی بطالت و هیچ کاری نکردن می‌تواند بیش از تلاش کردن برای زندگی ما، چه نظر آرامش روانی و چه از نظر رفاه اقتصادی، مفید واقع شود. آلن لایتمن در این کتاب استدلال می‌کند که اکثر خلاقیت‌ها و ایده‌ها درست زمانی به ذهن ما وارد می‌شود که تایمی را به اتلاف وقت و بطالت می‌گذرانیم.