کتاب افسانه میگسار قدیس مجموعه‌ای از یه داستان بلند و دو تا داستان کوتاه از یوزف روت نویسنده و روزنامه نگار تاثیرگذار و خاص ادبیات آلمان هستش.
داستان‌های این مجموعه شامل اسامی زیر میشن:
داستان اول: وزنه‌ی نادرست ( داستان یک بازرس )
داستان دوم: افسانه میگسار قدیس
داستان سوم : لویاتان
سه داستانی که توی این مجموعه از یوزف روت جمع‌آوری شدن جزو مهم‌ترین و شاخص‌ترین داستان‌های این نویسنده اتریشی‌الاصل هستن.
افسانه میگسار قدیس، آخرین اثری هست که یوزف روت اتریشی نوشته و منتشر کرده.
مهم‌ترین خصوصیت آثار یوزف روت، که باعث مشهور شدن بیشتر این نویسنده شده، شرح حال مردم در جامعه پساجنگ و مصیبت‌های اونها هستش. نکته قابل توجه برای خوندن این کتاب، توجه به این نکته ‌است که یوزف روت جنگ جهانی اول رو از نزدیک دیده، و جامعه آلمان بین دو جنگ جهانی براش اهمیت زیادی داشته. ظهور دولت فاشیستی هیتلر و آلمان نازیسم، یوزف روت رو نگران کرده بود برای همین توی طول داستان‌هاش به این نکته توجه زیادی داره.
داستان اول به ماجرای آنزلم آیبنشوتس مرد قدرتمندی که سابقه خدمت توی ارتش و توپخانه رو داره می‌پردازه. آیبنشوتس، به اجبار همسرش مجبور به ترک ارتش میشه و حالا توی یه ناحیه تازه مشغول فعالیت هستش. آنزلم مرد نیک و شرافتمندی هستش و تلاش میکنه که کارش رو درست انجام بده، ولی از یاد نبرده که همسرش اون رو مجبور به ترک ارتش کرده و هنوز هم غصه اون ماجرا رو میخوره. در نهایت چند تا اتفاق باعث میشه که زندگی آنزلم به کلی تغییر کنه.
داستان دوم که آخرین داستان یوزف روت هست و به روزهای آخر زندگی خودش هم شباهتی داره، داستان مرد مفلوک و بی‌چیزی به اسم آندریاس هستش. تنها دارایی آندریاس شرافتمندی‌ای هستش که داره. یه روز به طور ناگهانی مرد ثروتمندی اون رو زیر پل میبینه و به اون پولی کمک می‌کنه و آندریاس قول شرف میده که این کار رو به نحوی جبران کنه، اما بعد از دریافت اون پول، حوادثی مسیر زندگی آندریاس رو تغییر میدن.
داستان سوم به ماجرای نیسن مرجان فروش می‌پردازه، مردی که همه دارایی و توجه‌اش مرجان‌هاش هستش ولی یه روز، یه جا به زندگی خودش خیانت میکنه.
بخشی از کتاب افسانه میگسار قدیس از یوزف روت میخونیم:
به‌ راستی که چه ناگوار است آدمی با چشمان خویش به نظاره‌ی تباهی‌اش بنشیند. و تا زمانی که آدمی ناگزیر از دیدن چهره‌ی تباه‌ شده‌ی خود نباشد، کمابیش چنین است که گویی هیچ چهره‌ای ندارد. یا هنوز صاحب همان چهره‌ی قدیمی است، همان چهره‌ی قدیمی روزگار پیش از تباهی.