الیور دهانش را باز کرد ولی حرفی از آن بیرون نیامد. همه چیز خیلی ناگهانی پیش آمده بود و نمی شد هضمش کرد. در طبقه ی بالا یک هیولا داشت برای خودش راه می رفت. عمارت بلک فورت تغییر کرده بود ولی آگاتا و الجرنو فقط همان طور مبهوت ایستاده بودند انگار نه انگار که اتفاقی افتاده بود لوسی که صدایش می‌لرزید ادامه داد همه چیز خوب بود تا اینکه سر و کله ی این‌ها پیدا شد از کجا معلوم این‌ها هم مثل آقای کوییگلی نخوان بهمون کلک بزنن. لوسی سرش را برگرداند متوجه شد او می‌آید. لوسی تلوتلو خورد و دور خودش چرخید. لوستر غول پیکر هال از سقف جدا شد روی صندلی‌ها افتاد و بیشترشان را تکه تکه کرد. دو تا از صندلی‌ها هنوز زنده بودند ولی قبل از آنکه بتوانند از روی لوستر رد شوند و به تعقیب ادامه بدهند مشعلی از همان نزدیکی شعله ای پرتاب کرد و هر دو را آتش زد. صندلی ها شعله ور به اطراف منحرف شدند و در نهایت پودر و خاکستر شدند. دود غلیظی پیچید و از سوراخی که لوستر در سقف ایجاد کرده بود بالا رفت و بعد خاکسترها ناپدید شدند. و فقط لکه‌ای روی قالی کف زمین باقی ماند. لوسی خودش را کمی بالاتر کشید و بعد خودش را از زنجیر جدا کرد و به کف پذیرایی رساند. قلبش ریخت. کل پذیرایی در آتش سوخته بود. مبلمان و عتیقه‌های بی‌شماری سیاه شده و همه از بین رفته بودند. بالای شومینه جایی که تابلوی خانوادگی‌اش قرار داشت حالا فقط لکه ی سیاه بزرگی دیده می‌شد. لوسی دوباره سرش را بالا گرفت و روزنه دیگری داخل سقف پذیرایی دید اما طبقه ی دیگری بالایش نمی دید. لوسی با خودش فکر کرد این همان جایی بود که کل دود از آنجا خارج می‌شد امکانش بود آن روزنه ترسناک چیزی مثل دودکش باشد. اگر به پشت بام می‌رسید چطور؟