پرویز در اولین ماه های ورودش به شهر محل خدمتش با دختری به نام پری آشنا شد. پرویز خانه ای کوچک و مستقل در داخل شهر اجاره کرده بود. او تنها زندگی کردن را به اقامت در ساختمان مهمان سرا در باغ باشگاه افسران ترجیح می داد نمی خواست مجبور به هم نشینی با افسران جوانی شود که هم خدمت و هم رسته ای او بودند. و اوقات بیکاری شان به بازی ورق در خوابگاه یا بازی بیلیارد در باشگاه می پرداختند. خانواده ی پری همسایه دیوار به دیوارش بودند. پدر پری کارمند دولت بود. پری تازه دیپلم گرفته بود و داشت خودش را برای رفتن به دانشگاه آماده می کرد. او اغلب برای پرویز غذا می آورد و گاهی به بهانه ی پرسیدن مسئله ی ریاضی به خانه اش می رفت. پرویز آدمی محبوب و مودب به نظر می رسید و پری در حضور او احساس امنیت می کرد. به همین دلیل از پرویز خوشش آمده بود اما تمایلش را بروز نمی داد پرویز هم دریافته بود که پری به دلایلی که برای پرویز روشن نبود مثل خودش آدمی آرام و منزوی و دیرجوش است. اما واقعیت ماجرا چیز دیگری بود. پری پیش از آشنایی با پرویز با پسر دیگری نامزد شده بود که درست نقطه مقابل پرویز بود. همیشه دنبال خوشگذرانی با رفقایش بود و رفتارش با پری با زمانی که نامزد نداشت تفاوتی نکرده بود و پدر خودش هم یکی از این مردها بود. اور ا باید با زنجیر می بستند که از خانه بیرون نرود و بخشی از وقت بیکاری اش را با خانواده بگذراند. زن برایشان نگهبان خانه بود و مسئول شست و شو و رفت و روب و بزرگ کردن بچه و البته ابزاری برای همبستری.