بعد از صبحانه ازرا آمد تا به جنی در تمرین برای تست بازیگری کمک کند. جنی فکر می کرد ازرا خنده دار است ولی بت موافق نبود. ازرا وقتی وارد شد گفت سلام بتی یک جوک برایت دارم. باشد. به یک راسوی پرنده چه می گویند؟ بت گفت در واقع راسوها نمی توانند پرواز کنند آن ها پستاندار هستند و تنها پستانداری که پرواز می کند. ازرا حرفش را قطع کرد: بالکند. بعد با صدای بلند به جوک خودش خندید این وضعیت خیلی اشکال داشت آن قدر که بت احساس کرد دارد روی انگشتان پایش بلند می شود همان گونه ای که بعضی وقت ها می شد دستانش را مثل بعضی وقت ها به پهلوهایش چسباند. دستانی که آماده بال زدن بودند.
ازرا حتی بلندتر خندید گفت هی تو پستاندار پرنده هستی درست است؟ چون تو بت هستی. خوبه بتی. جنی گفت: بیا تو ازرا و ازرا دنبال جنی راه افتاد و در حالی که هنوز می خندید از هال به سمت آشپزخانه رفت.
وقتی راهرو ساکت شد بت به یاد آورد که نفس عمیقی بکشد و قبل از آن که پاشنه پایش را روی زمین بگذارد ده بار روی انگشتان پایش برود.
او شانه هایش را دایره وار حرکت داد که کمک کرد آرام شود و دستانش به آرامی در کنارش افتادند.
مامان از پشت سرش آرام گفت بت کوچولو حالت خوب است؟ بت سرش را تکان داد دوست نداشت حرف بزند مامان کنارش آمد و آغوشش را باز کرد مامان می دانست که بت بعضی وقت ها که ناراحت می شود دوست ندارد کسی لمسش کند و مامان با این روش به بت می گفت که اگر دلش بغل می خواهد او آن جا است. تمام کاری که بت باید انجام می داد این بود که یک قدم به جلو بردارد که بعد از لحظه ای تردید او این کار را کرد.
مامان او را به سمت خودش کشید و بت چشمانش را بست و صورتش در نرمی شکم مامان فرو رفت.