کتاب یک اتفاق مسخره، یه داستان هجو آمیز عمیق از یکی از بهترین نویسنده هایی که موفق شده، راجع به انسان و عمق افکارش بنویسه.
داستایفسکی، برای نوشتن داستان یک اتفاق مسخره، همچنان تحت تاثیر استاد و مرشدش، نیکلای گوگول بوده و الهامات زیادی از اون نویسنده بزرگ گرفته.
کتاب یک اتفاق مسخره از یه اتاق شروع میشه که سه تا دوست توی اون اتاق مشغول صحبت و فلسفه بافی ان؛ استپان نیکیفوروویچ، سیمون ایوانوویچ شیپولنکو و ایوان ایلیچ پرالینسکی. اون ها مشغول صحبت و فلسفه بافتن ان که ایوان ایلیچ، فلسفه جدیدی که تصمیم گرفته برای ادامه زندگیش پیرو اون باشه رو بیان می کنه: مهربان بودن با ضعیف ترها و زیردست ها و سرکوب حس برتری طلبی. همچنان که ایوان ایلیچ حرف هاش راجع به از بین بردن دید از بالا و رفتار صمیمی تر با پایین دست رو توضیح میده، یادش می آد که به مراسم عروسی یکی از رعیت های خودش دعوت شده. ناگفته نمونه که ایوان ایلیچ پرالینسکی، یه پست دولتی مهم داره و کلی رعیت و زیردست داره. وقتی یادش می آد که به اون مراسم دعوت شده، تصمیم میگیره که به اون مراسم بره و ثابت کنه که نسبت به دیگران چقدر مهربون و رحیمه.
حضور ایوان ایلیچ توی اون عروسی و برخوردش با رعیت ها و فقرایی که توی اون عروسی حاضر هستن، گفتگوها و حرف هایی که اون شخصیت ها میزنن و مشاهدات ایوان ایلیچ، یه بازتاب از طبقه فرودستِ از هم پاشیده و سرگردان روسی داره.
ایوان ایلیچ، شخصیت اول کتاب یک اتفاق مسخره، توی اون عروسی حاضر میشه، تلاشش می کنه که با همه به مهربونی رفتار کنه، حتی با اینکه کهگاهی فراموش می کنه و در پی اثبات خودش صحبت می کنه، اما همه تلاشش رو می کنه که با پایین دست ها بهتر رفتار کنه، اما برخوردی که رعیت های حاضر توی اون عروسی با ایوان ایلیچ دارن، اونطوری نیست که خود ایوان ایلیچ و مخاطب های این کتاب داستایفسکی توقع دارن.
داستایفسکی توی این کتاب، به تلاش مسخره یه مشاور دولتی می پردازه که درکی از دوستی نداره ولی داره تلاش می کنه که خودش رو به عنوان یه فرد انسان دوست معرفی کنه، در حالی که هنوز کاملا تکلیف اش با خودش روشن نشده. و این تلاش باعث یه اتقاق مسخره است.
یه جا از این کتاب میخونیم:
از شلختگی بیزار بود، همچنین از شادی افسارگسیخته، و این دومی را نوعی شلختگی اخلاقی می‌دانست.