آرو حس کرد استخوان‌هایش سنگین‌تر و خودش نیز خواب آلود شد و بعد احساسی داشت شبیه چرت زدن در کلاس لحظه‌ی دل نشین و سنگین شدن پلک‌هایش را تجربه کرد. ولی حس قشنگش با صدای زنگی خراب شد. اما انگار صدای زنگ نبود صدای جیرجیر بلندی از بالای سرش می‌آمد. دیگر خبری از سقف فروشگاه نبود و پرنده‌ای بالای سرشان اوج گرفته بود. بال‌های پهنش به رنگ آسمان عصرگاهی بودند که رو به شب می‌رفت. نیمی از آسمان با نور خورشید روشن بود و از نیم دیگر آسمان نور مهتاب می‌تابید.
آرو از روی کنجکاوی یکی از کیک‌ها را برداشت و آن را درسته در دهانش چپاند. فوراً درد پاهایش از بین رفت. حس کرد که انگار همین الان از راحت‌ترین خواب ممکن بیدار شده است و تا موقع شام هنوز وقت خیلی زیادی دارد. کیک خوشمزه بود و طعم گل می‌داد. دقیقاً مثل یکی از آن کیک‌های گران قیمت با طعم رز که مادرش از سفر پاریس با خودش آورده بود حتی از کلوچه‌های اُرئو خیلی لذیذتر بود. مینی سهم کیکش را خورد و چند لحظه بعد انگار انرژی‌اش شعله‌ور شد.
برای ورود به هر جایی روش‌های مختلفی وجود دارد آرو که فیلم‌های بی‌شماری را تماشا کرده بود، بی‌هیچ شک و شبهه‌ای باور داشت که بهترینشان 3 مورد بودند. 1- مثل آراگورن در آخرین فیلم ارباب حلقه‌ها: شمشیر به دست در حالی که دسته‌ی اشباح پشت سرشان خودنمایی می‌کنند.
2- مثل همه بازیگران فیلم هالیودی: بادی نامرئی لای موهایتان می‌وزد و ناگهان همه‌ی کسانی که در اطرافتان هستند به حرکت درمی‌آیند.
3- مثل جان مک لین در همه‌ی فیلم‌های جان سخت: با فریاد یوهووود و مسلسل به دست.
صدای هاف هاف سگ‌ها پشت سر دخترها قطع شد و آن‌ها از تاریکی مطلق وارد نوری کور کننده شدند.
آرو با چشمانی نیمه باز نگاهی به دور و برش انداخت و کوشید موقعیتشان را تشخیص دهد. وقتی چشمانش بالاخره به نور عادت کرد متوجه شد که در صفی ایستاده‌اند فقط با نگاهی گذرا به اطرافش فوراً فهمید درست آمده‌اند. افرادی که در اطرافش بودند قطعاً زنده نبودند.